kelimesi girmesi,   وَمِنْ  girmemesi ve   وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِى الْعُقَدِ  ikisi de hesab edilmemesi gayet ince ve lâtif bir münasebete îma ve remz içindir. Çünkü, halklarda şerden başka hayırlar da var. Hem bütün şer herkese gelmez. Buna remzen, bazıyeti ifade eden   مِنْ  ve   شَرِّ  girmişler. Hâsid hased ettiği zaman bütün şerdir. Bazıyete lüzum yoktur. Ve  اَلنَّفَّاثَاتِ فِى الْعُقَدِ  remziyle, kendi menfaatleri için küre-i arza ateş atan üfleyicilerin ve sihirbaz o diplomatların tahribata ait bütün işleri ayn-ı şerdir diye, daha   شَرِّ   kelimesine lüzum kalmadı.

BU SUREYE AİT BİR NÜKTE-İ İ’CAZİYENİN HAŞİYESİDİR:

   Nasıl bu sure, beş cümlesinden dört cümlesi ile bu asrımızın dört büyük şerli inkılâblarına ve fırtınalarına mana-yı işarî ile bakar; aynen öyle de, dört defa tekraren  مِنْ شَرِّ  —şedde sayılmaz—  kelimesiyle âlem-i İslâmca en dehşetli olan Cengiz ve Hülâgu fitnesinin ve Abbasî Devleti’nin inkıraz zamanının asrına dört defa mana-yı işarî ile ve makam-ı cifrî ile bakar ve parmak basar. Evet —şeddesiz—   شَرِّ  beş yüz (500) eder;   مِنْ   doksan (90)’dır. İstikbale bakan çok ayetler, hem bu asrımıza hem o asırlara işaret etmeleri cihetinde istikbalden haber veren İmam-ı Ali (r.a.) ve Gavs-ı Âzam (k.s.) dahi, aynen hem bu asrımıza, hem o asra bakıp haber vermişler.   غَاسِقٍ اِذَا وَقَبَ  kelimeleri bu zamana değil, belki   غَاسِقٍ  1161 ^-1-  ve   اِذَا وَقَبَ  810 ^-2-  ederek, o zamanlarda ehemmiyetli maddî manevî şerlere işaret eder. Eğer beraber olsa, milâdi 1971 olur. O tarihte dehşetli bir şerden haber verir. Yirmi sene sonra, şimdiki tohumların mahsulü ıslâh olmazsa, elbette tokatları dehşetli olacak.