yine israf değil ki, milyonlar kere tekrar ile o bahisler Kur’an’da okunur, usanç vermez, ihtiyaç kesilmez. Meselâ,

  إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْكَبِيرُ  ayetinin gösterdiği müjde-i saadet-i ebediye hakikati, biçare beşere her dakika kendini gösteren hakikat-i mevtin hem insanı, hem dünyasını, hem bütün ahbabını idam-ı ebedîsinden kurtarıp ebedî bir saltanatı kazandırır dediğinden, milyarlar defa tekrar edilse ve kâinat kadar ehemmiyet verilse, yine israf olmaz, kıymetinden düşmez. İşte bu çeşit hadsiz kıymettar meseleleri ders veren ve kâinatı bir hane gibi değiştiren ve şeklini bozan dehşetli inkılâbları tesis etmekte iknaa ve inandırmaya ve isbata çalışan Kur’an-ı Mucizü’l-Beyan, elbette sarihan ve zımnen ve işareten, binler defa o meselelere nazar-ı dikkati celb etmek, değil israf, belki ekmek, ilâç, hava ve ziya gibi birer hacet-i zaruriye hükmünde ihsanını tazelendirir. Hem meselâ, 

وَالَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ نَارُ جَهَنَّمَ   ۞   إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ  gibi tehdit ayetlerini Kur’an gayet şiddetle ve hiddetle ve gayet kuvvet ve tekrarla zikretmesinin hikmeti ise Risale-i Nur’da kat’î isbat edildiği gibi beşerin küfrü, kâinatın ve ekser mahlukatın hukuklarına öyle bir tecavüzdür ki, semavatı ve arzı kızdırıyor ve anâsırı hiddete getirip, tufanlarla o zalimleri tokatlıyor.   اِذَٓا اُلْقُوا فٖيهَا سَمِعُوا لَهَا شَهٖيقًا وَهِىَ تَفُورُ ۞  تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ  ayetinin sarahatıyla, o zalim münkirlere Cehennem öyle öfkeleniyor ki, hiddetinden parçalanmak derecesine geliyor. İşte, böyle bir cinayet-i âmmeye ve hadsiz