namına, o binler hakikat kuvvetinde olan ayeti tekrar ederek, izzet-i rabbaniye o zalim kavimlerin azabını ve rahîmiyet-i ilâhiye dahi enbiyanın necatlarını iktiza ettiğini ders vermek için, binler defa tekrar olsa, yine ihtiyaç ve iştiyak var. Ve îcazlı ve i’cazlı bir ulvî belâgattır.

   Hem meselâ, Sure-i Rahman’da tekrar edilen   فَبِاَىِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ  ayeti ile Sure-i Mürselât’ta   وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبٖينَ  ayeti, cin ve nev-i beşere, kâinatı kızdıran ve arz ve semavatı hiddete getiren ve hilkat-i âlemin neticelerini bozan ve haşmet-i saltanat-ı ilâhiyeye karşı inkâr ve istihfafla mukabele eden küfür ve küfranlarını ve zulümlerini ve bütün mahlukatın hukuklarına tecavüzlerini asırlara ve arza ve semavata tehditkârane haykıran bu iki ayet, böyle binler hakikatlerle alâkadar ve binler mesele kuvvetinde olan bir ders-i umumîde binler defa tekrar edilse, yine lüzum var ve celâlli bir îcaz ve cemalli bir i’caz-ı belâgattır. Hem meselâ, Kur’an’ın hakiki ve tam, bir nevi münacatı ve Kur’an’dan çıkan bir çeşit hülâsası olan Cevşenü’l-Kebir namındaki münacat-ı Peygamberîde (a.s.m) yüz defa  سُبْحَانَكَ يَا لَا اِلٰهَ اِلَّا اَنْتَ الْاَمَانُ الْاَمَانُ خَلِّصْنَا وَ اَجِرْنَا وَ نَجِّنَا مِنَ النَّارِ  cümlesinin tekrarında, tevhid gibi kâinatça en büyük hakikat ve mahlukatın rububiyete karşı tesbih ve tahmid ve takdis gibi üç muazzam vazifesinden en ehemmiyetli bir vazifesi ve şekavet-i ebediyeden kurtulmak gibi nev-i insanın en dehşetli meselesi ve ubudiyet ve acz-i beşerin en lüzumlu neticesi bulunması cihetiyle binler defa tekrar edilse, yine azdır.