YİRMİ DOKUZUNCU MEKTUBUN SEKİZİNCİ KISMININ

                                                                                            ALTINCI REMZİ

بِسْمِ اللّٰهِ الرّحْمٰنِ الرّحِيمِ 

إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ

'in çok esrarından, tevafuk sırrıyla münasebettar bir kaç sırrına dairdir.

   O esrar sarihan gösteriyor ki,   اِنَّا اَعْطَيْنَا  tek başıyla bir mucizedir. Numune için, letafetlerinden iki-üç nüktelerine işaret etmek münasiptir.

   Birincisi: Sure-i Kevser’de mevcud hurufatın tekerrürleri l’den 9’a kadar, yani birer, ikişer, üçer, dörder ta dokuza kadar muntazaman bulunmasıyla beraber, yirmi sekiz huruf-u hecaiden mevcud olan on dokuz harfin içinde ikişer kardeş olan ikişer harften en güzelini ve lisana en hafifini almasıdır.

   Şöyle ki:   ( ز ) ( ر )  'den  ( ر )  var.  ( ز )  yok. 

                    ( ش , س )  'dan  ( ش )  var,  ( س )  yok. 

                    (ض , ص ) 'dan  ( ص )  var,  ( ض )  yok. 

                    ( ظ , ط )  'dan  ( ط )  var,  ( ظ )  yok.

                    ( غ , ع )  'dan  ( ع )  var  ( غ )  yok. 

                    ( ق , ف )  'dan  ( ف )  var,  ( ق )  yok.

                    ( م , ن )  'den  ( ن )  var, ( م ) yok gibi, zarif ve muntazam ve manidar bir intihab olduğu gibi, mecmu-u hurufu besmele ile altmış beş olup,  ( هو )  ’yi ifade eder. Besmele’siz hurufu, vakt-i nüzulüne işaret ediyor.

   İkincisi: Şu Sure-i Kevser’e dair remzde on üç defa on üç rakam ile beyan edilen sırrın hulasası şudur ki: Fatiha-i Şerife’de on üç,  ( ال )  ile on üç meşhur suver-i Kur’aniye olan yedi  ( الٓمٓ ), altı ( الر ) ’nın mecmu-u adedine tevafukla on üç ( ال ) ile on üç surenin başlarına işaret edip, parmaklarını bastığı gibi