وَاِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ          بِاسْمِهِ

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللّٰهِ وَ بَرَكَاتُهُ بِعَدَدِ حُرُوفِ رَسَائِلِ النُّورِ وَمَعَانِيهَا الْمُتَمَثِّلَةِ فِى الْهَوَاءِ وَ فِى اْلاَفْهَامِ اِلَى يَوْمِ الْقِيَامِ

   Aziz, sıddık ve sadık kardeşlerim,

   Bu defa pek çok alâkadar olduğum zatların dört adet mektubları beni o kadar mesrur etti ve Risale-i Nur hesabına o kadar memnun eyledi ki, güya yeniden o kahraman arkadaşları buldum diye sürur yaşları çok hüzünlerimi sildi.

   Evet, dört mektuba dört cevap yazmak isterim ve hakkınızdır; fakat samimi ittihadınıza binaen birle iktifa edildi. Ayrı ayrı beş-altı küçük meseleleri beyan ediyorum.

   Birincisi: Eskiden beri, “İman kurtarmak zamanıdır” dediğimiz ve ihtiyarım olmadan tekrarla erkân-ı imaniyeye dair bürhanlardan tahşidat-ı azîmeyi yaptığımız çok haklı ve lüzumlu olduğunu zaman gösterdi. Size, bir ay evvel manevî bir muhaverede Risale-i Nur’un azim tahşidatına dair gayptan gelen bir cevabı yazmıştım. Bazı zatlar o fıkrayı Ayetü’l-Kübra risalesinin ahirine ilhak ettiler.

   İkincisi: fiamlı Tevfik kardeş, senin mektubun beni derinden derine hem müteessir, hem müferrah eyledi. Sende bir hayırlı tahavvülât bulunduğunu ihsas etti.

   Merhum Hafız Ahmed'in akrabasına benim tarafımdan taziyeyle beraber de ki: Bir iki ay evvel birden bire dua ederken, en has akraba ve en halis talebelerin dairesine Hafız Ahmed girdi, “Benim de bu dairede hakkım var” dedi gibi hissettim. Onu o has daire içinde her vakit manevî kazançlarıma hissedar olmak için bıraktım ve öyle de kalacak inşaallah. Ve anladım ki, ikiniz bidayeten, beraber Risale-i Nur’a hizmetiniz içindir. Barla’da bütün dostlara selâm.