İşte bu hakikate binaen benim ve kardeşlerimin her birimizin yüz derece akıl ve fikri ziyadeleşse de bu muazzam vazife-i kudsiyenin hizmetinde ancak kâfi gelebilir. Sair mesaile bakmak bize fuzuli ve malâyani olur. Yalnız bu kadar var ki; Risale-i Nur şakirdlerinin bir kısmı öteki davalar içinde bulunduğu ve lüzumsuz, sebepsiz, bazen bize akılsızların tecavüz ve taarruzları zamanlarında zaruret derecesinde istemeyerek muvakkaten bakmışız.

   Hem de bu hakikî ve pek büyük davanın haricindeki davalara ve boğuşmalara alâkadarane fikren, kalben karışmak zararlıdır. Çünkü; böyle geniş, siyasî ve heyecan veren dairelere dikkat eden ve onlarla meşgul olan bir adam kısa bir daire içinde vazifedar olduğu ehemmiyetli hizmetlerinden geri kalır veya şevki kırılır.

   Hem de o geniş ve cazibedar siyaset boğuşma dairelerine dikkat eden bazen kapılır. Vazifesini yapamadığı gibi selâmet-i kalbini ve hüsn-ü niyetini ve istikamet-i fikrini ve hizmetindeki ihlâsını kaybetmese de o ittiham altında kalabilir. Hatta ben, mahkemede bu noktada bana hücum ettikleri zaman dedim: “Güneş gibi hakikat-ı imaniye ve Kur’aniye, yerdeki muvakkat ışıkların cazibesine tabi ve âlet olmadığı gibi o hakikatı cidden tanıyan, değil küre-i arzdaki hadisata, belki kâinata da âlet edemez.” diye onları susturdum.

        İşte Üstadımızın cevabı bitti. Biz de bütün kuvvetimizle tasdik ettik.

         Risale-i Nur şakirdlerinden Küçük Husrev Mehmed Feyzi, Emin.

   Aziz, sıddık kardeşlerim,

   Bu iki kardeşlerimizin güzel fıkraları benim ayrı bir mektubuma lüzum bırakmadı. Ben, o iki ihvanla beraber size birer birer selâm ederiz.

       Said Nursî

***