bileceksiniz. Hem nev-i insanın ekseriyetini teşkil eden ihtiyarlardan ve hastalardan sorunuz. Elbette ekseriyet-i mutlaka ile esefler, hasretlerle “Eyvah gençliğimizi bâd-i heva, belki zararlı zayi ettik, sakın bizim gibi yapmayınız” diyecekler. Çünkü beş-on senelik gençliğin gayr-ı meşru zevki için, dünyada çok seneler gam ve keder ve berzahda azab ve zarar ve ahirette Cehennem ve sakar belâsını çeken adam, en acınacak bir halde olduğu halde   اَلرَّاضِى بِالضَّرَرِ لاَ يُنْظَرُ لَهُ    sırrıyla hiç acınmaya müstahak olamaz. Çünkü, zarara rızasıyla girene merhamet edilmez ve lâyık değildir. Cenab-ı Hak bizi ve sizi bu zamanın cazibedar fitnesinden kurtarsın ve muhafazaya eylesin. Âmin.

***

  وَاِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ        بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكَاتُهُ بِعَدَدِ حُرُوفِ مَا كَتَبْتُمْ وَطَبَعْتُمْ

   Aziz, sıddık, muktedir, müteyakkız kardeşlerim,

   Sizin mübarek leyali-i aşerenizi ve Kurban Bayramınızı tebrik ederiz. Nur fabrikası sahibi Hafız Ali’nin haşr-i cismanî hakkındaki hatırına gelen mesele ehemmiyetlidir ve mektubunun ahirindeki temsili gayet güzel ve manidardır. O hatıra ile, Dokuzuncu fiuanın mukaddime-i haşriyeden sonraki dokuz bürhan-ı haşriyeyi istiyor diye anladım. Fakat, maatteessüf, bir-iki senedir telif vazifesi tevakkuf etmiş. Risale-i Nur’un mesaili, ilimle, fikirle, niyetle ve kasdî bir ihtiyarla değil; ekseriyet-i mutlaka ile sünuhat, zuhurat, ihtarat ile oluyor. Bu dokuz berahine şimdi ihtiyac-ı hakikî kalmamış ki, telife sevk olunmuyoruz.

   Evet, erkân-ı imaniye içinde iman-ı billâh ve iman-ı bi’l-yevmi’l-âhir âlem-i İslâmiyetin iki kutbu ve iki güneşidir.

   Birincisini; Risale-i Nur, tamamıyla bürhanlarını izah etmiş.

   İkinci kutup ise: Kısmen müstakil olarak Onuncu Söz, Yirmi Dokuzuncu Söz, Yirmi Sekizinci Söz, hususan cismanî lezzetlerin isbatında ve