Tabiat-ı arzı deleriz, o tarafa geçeriz. Ya fıtrî bir tünelden titreyerek

   gideriz. Bir vakitte bu yolda seyrettim de geçtim bî-nâz ve pür-niyazî.

Fakat o zaman tabiatın zemini eritecek, yırtacak bir madde var idi elimde.

     Üçüncü yolun o delil-i mu’cizi, Kur’an onu bana vermişti. Kardeşim,

     arkamı da bırakma, hiç de korkma! Bak hâ şurada tünelvâri mağaralar,

                                                              tahte’l-arz akıntılar beklerler ikimizi.

Bizi geçirecekler. Tabiat ta, şu müdhiş cümûdiyeleri de seni hiç

          korkutmasın. Zira bu abûs çehresi altında merhametli sahibinin

                                                                                         tebessümlü yüzü.

Radyumvari o madde-i Kur’anî ışığıyla sezmiştim. İşte, gözüne aydın!

Ziyadar âleme çıktık. Bak şu zemin-i pür-nâzı.

Bu fezâ-yı lâtif, şirin. Yâhu başını kaldır! Bak şu semavata ser çekmiş,

                        bulutları da yırtmış, aşağıda bırakmış. Davet ediyor bizi.

Şu şecere-i tûbâ, meğer o Kur’an imiş. Dalları her tarafa uzanmış. Tedelli

                                          eden bu dala biz de asılmalıyız, oraya alsın bizi.

O şecere-i semaviye, bir timsali zeminde olmuş şer’-i enveri. Demek zahmet

            çekmeden o yol ile çıkardık, bu âlem-i ziyaya, sıkmadan zahmet bizi.

Madem yanlış etmişiz, eski yere döneriz, doğru yolu buluruz.

                     Bak, üçüncü yolumuz: Şu dağlar üstünde durmuş olan şehbazi.

Hem de bütün cihana okuyor bir ezanı. Bak müezzin-i âzama

          Muhammedü’l-Hâşimî (a.s.m.) davet eder insanı, âlem-i nur-u envere.

                                                                                  İlzam eder niyaz ile namazı.

Bulutları da yırtmış, bak bu Hüda dağlarına. Semavata ser çekmiş, bak

                  şeriat cibaline. Nasıl müzeyyen etmiş zeminimizin yüzü gözü.

İşte çıkmalıyız biz buradan himmet tayyaresiyle. Ziya u nesim orada, nur-u

                         cemal orada. İşte buradadır Uhud-u Tevhid, o Cebel-i Azîzi.

İşte şuradadır Cûdî-i İslâmiyet, o cebel-i selâmet. İşte Cebelü’l-Kamer olan

             Kur’an-ı Ezher. Zülâl-i Nil akıyor o muhteşem menbadan, iç o âb-ı

                                                                                                                    lezîzi!..

فَتَباَرَكَ اللّٰهُ اَحْسَنُ الْخَالِقِينَ

وَاٰخِرُ دَعْوٰينَا اَنِ الْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ

Ey arkadaş şimdi hayali başdan çıkar, aklı kafaya geçir! Evvelki iki yolun

               mağdûb ve dâllîn yolu; hatarları pek çoktur, kıştır daim güz, yazı..