“Sûre-i Ve’l-Asr’ın Dağ Meyvesi” Namındaki

   Nüktesine Bir Haşiyedir

    اَلصَّالِحَاتِ   ’daki   ت  , ahirdeki  ت ’lar ekseriyetçe vakfa rastgelmesiyle, cifirce   ﻫ   sayılabilir. Bu noktada –  اِلاَّ

beraberdir– 1358 bu zamanımızı gösterir. Ve telâffuzca   ﻫ   okunmadığından   ت   kalabilir. Bu noktadan şeddeler sayılmazsa ve   اِلاَّ    beraber değil, iki yüz küsur sene zamana kadar iman ve amel-i salihle beraber bir taife-i azime, hasaret-i azimeye karşı mücahedeye devam edeceğine işaret edip, Fatiha’nın ahirinde   صِرَاطَ الَّذِينَ اَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ   1547  veya 1577 gösterdiği zamana; hem   لاَ تَزَالُ طَۤائِفَةٌ مِنْ اُمَّتِى ظَاهِرِينَ عَلَى الْحَقِّ حَتّٰى يَاْتِىَ اللّٰهُ بِاَمْرِهِ    birinci cümle, 1500 makamıyla ahirzamanda bir taife-i mücahidînin son zamanlarına; ve ikinci cümle, 1506 makamıyla, galibane mücahedenin tarihine; ve üçüncü cümle, 1545 makamıyla, pek az bir farkla hem Fatiha’nın, hem Ve’l-Asri Sûresinin iki cümlesinin gaybî işaretlerine işaret edip, tevafuk eder. Demek, bu hadis-i şerifin üç cümlesinden her birisi, 1500 tarihine ve mücahedenin ne kadar devam edeceğine dair işaretlerine, aynen bu   اَلَّذِينَ اٰمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ   —şedde sayılmazsa— 1561 makamıyla, hem   وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ   —şedde sayılır fakat   بِالصَّبْرِ  lâmdır— 1560 makamıyla iştirak edip, o taife-i azimenin mücahedatları ne