Kalbi hüşyar bir zat namazdan sonra    سُبْحَانَ اللّٰهِ، سُبْحَانَ اللّٰهِ   deyip tesbihi çekerken, o daire-i zikrin reisi olan Zat-ı Ahmediye aleyhissalâtü vesselâmın muvacehesinde yüz milyon tesbih edenler, tesbih elinde çektiklerini manen hisseder. O azamet ve ulviyetle    سُبْحَانَ اللّٰهِ، سُبْحَانَ اللّٰهِ   der. Sonra o serzakirin emr-i manevisiyle, ona ittibaen   اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ، اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ  dediği vakit, o halka-i zikrin ve o çok geniş dairesi bulunan hatme-i Ahmediyenin (aleyhissalâtü vesselâm) dairesinde yüz milyon müridlerin   اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ، اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ   ’larından tezahür eden azametli bir hamdi düşünüp içinde   اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ   ile iştirak eder ve hakeza...   اَللهُ اَكْبْرُ، اَللهُ اَكْبَرُ   ve duadan sonra   لاَ اِلٰهَ اِلاَّ اللّٰهُ، لاَ اِلٰهَ اِلاَّ اللّٰهُ   otuz üç defa o tarikat-ı Ahmediyenin aleyhissalâtü vesselâm halka-i zikrinde ve hatme-i kübrasında o sabık mana ile o ihvan-ı tarikatı nazara alıp o halkanın serzakiri olan Zat-ı Ahmediyeye aleyhissalâtü vesselâma müteveccih olup;   اَلْفُ اَلْفِ صَلاَةٍ وَاَلْفُ اَلْفِ سَلاَمٍ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللّٰهِ   der, diye anladım ve hissettim ve hayalen gördüm. Demek tesbihat-ı salâtiyenin çok ehemmiyeti var.

   İkinci Mesele: Otuz birinci ayetin işaretinin beyanında,  يَسْتَحِبُّونَ الْحَيٰوةَ الدُّنْيَا   bahsinde denilmiş ki: Bu asrın bir hassası şudur ki, hayat-ı dünyeviyeyi hayat-ı bakiyeye bilerek tercih ettiriyor. Yani, kırılacak bir cam parçasını baki elmaslara bildiği halde tercih etmek bir düstur hükmüne geçmiş.