idim, hatt’a itimad edip, mesail ruhda kararlayarak nakşedilmeyecekti. Eskiden hangi ilme başladım, hattım olmadığı için ruhuma yazardım. Fevkalâde bir meleke ihsan edildi. Şiir ise, çendan kıymettar, şirin bir vasıta-yı ifadedir. Fakat şiirde hayal hükmettiği için hakikata karışır, hakikatlerin suretini değiştirir. Bazen hakikat birbirine geçer. Halis, hak ve mahz-ı hakikat olan Kur’an-ı Hakîmin hizmetinde istikbalde bulunacağımız mukadder olduğundan, kader-i ilâhî bir inayet olarak bize şiir kapısını açmadı.

  وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ   sırrı buna bakar. İşte kendi hattıma mukabil, sana iki nükte söyledim. İnşaallah başka bir vakit senin hatırın için büyük zahmet çekip birkaç satır yazacağım. Galib Bey'in iki eli var; sağ elini bana vermiş, benim hesabıma yazıyor, sol eli de kendine kalmış. Bu mektub o iki el ile yazılmıştır. Hazır Mesud, Galib ve Süleyman Efendiler, Mustafa Çavuş, Abdullah Çavuş selâm ediyorlar. Ben de başta Husrev, Bekir Bey umum kardeşlerimize selâm ediyorum. Bilhassa kayınpederiniz Hacı İbrahim Bey’e ve muhtereme hemşîreme ve mübarek Bedreddin’e çok dua ediyorum.

                                                                                                                                    اَلْبَاقِى هُوَ الْبَاقِى

Kardeşiniz

Said Nursî

*

   Aziz, sıddık, müdakkik ahiret kardeşim, hizmet-i Kur’aniyede arkadaşım;

   Evvelâ: Mektubunuzda, benim her mektubumun başında   وَ اِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهٖ   yazılmasının hikmetini soruyorsunuz. Bunun hikmeti şudur ki: Kur’an-ı Hakîmin hazain-i kudsiyesinden bana açılan en birinci kapı o olduğudur. En evvel hakaik-ı âliye-i Kur’aniyeden şu ayetin hakikatı bana zâhir olmuş ve ekser risalelerde o hakikat cereyan etmiştir. Hem bir hikmeti şudur ki; itimad ettiğim mühim üstadlarımın, mektublarının başlarında istimal etmeleridir.