Ey kardeşim, kabul ettim, elli yamalı bendeki senin şalvarını yine kendime verdim. Çünkü, elli yamalı şalvarı beğenecek kendimden başka bulamadım. Bu günlerde yanıma Ali Efendi ve Hamzazade Muhammed Efendi geldiler. Dediler, “Kaidenizi kırmalı, sıddıkınız Hulûsi Bey’in hatırını kırmamalı.” Ben de kaidemi kırdım, senin hatırını kırmadım. Sair ihvanlara hususan Müftü Efendi ve Şeyh Mustafa ve Semerci Hüseyin ve Mevlevi Hüseyin ve Maşacı Hacı Hafız ve Müderris Mustafa ve Mülâzım Edhem ve Doktor ve Bekir Sıdkı gibi dostlara selâmımı tebliğ et. Ekseri sana ettiğim hitapta Hakkı Efendi beraberdir ve öyle niyet ediyorum. Çünkü ittifakınız ittihad derecesinde olduğundan ikiniz bence birsiniz. Onun için ayrı bir şey yazamadığımdan gücenmesin. Şimdilik Allah’a ısmarladık. Allah’a emanet olunuz.
Altıncısı: Ve istiğna sebebinin en mühimmi, mezhebimizce en muteber olan İbn-i Hacer diyor ki: “Salâhat niyetiyle sana verilen bir şey salih olmazsan kabul etmek haramdır.” (1)
İşte, şu zamanın insanları, hırs ve tama’ yüzünden, küçük bir hediyesini pek pahalı satıyorlar. Benim gibi günahkâr bir biçareyi, salih veya veli tasavvur ederek, sonra bir ekmek veriyorlar. Eğer, hâşâ, ben kendimi salih bilsem, o alâmet-i gururdur, salâhatin ademine delildir. Eğer kendimi salih bilmezsem, o malı kabul etmek caiz değildir. Hem ahirete müteveccih a’mâle mukabil sadaka ve hediyeyi almak, ahiretin baki meyvelerini dünyada fani bir surette yemek demektir.
22 Temmuz 1930
اَلْبَاقِى هُوَ الْبَاقِى
Kardeşiniz
Said Nursî
