Sonra ondan daha acemi bir müstensihe dedim: “Resul-i Ekrem (a.s.m.) kelimesiyle, Kur’an kelimesini kırmızı yaz, aynen o nüshayı istinsah et.” Halbuki, ikinci müstensih çok acemi idi. Evvelki müstensihin nüshasındaki tevafuku kısmen bozmuş, şuuru taallûk ettiği için letafetini ihlâl etmiş. Fakat yine tevafukata bir hüccet olur, siz de güzelce kendinize tebyiz ediniz. O müsvedde-i ulânın bir sureti ya sende veya Abdülmecid’de mahfuz kalsın.

   Felillâhilhamd, şimdi Kur’an-ı Mucizü’l-Beyanın ikiyüz ecza-i i’cazından bir cüz’ünü göze gösterecek, birkaç Kur’an’ı yazdırıyoruz. Birisi tamam oluyor. İçinde 2806 lâfza-i Celâl’den, yüzde bir müstesna, umumen tevafuku, gaybî tarzında görünüyor. Lâfzullahı kırmızı ile yazdırdık, gören “Kur’an’ın i’cazını gözümle görebiliyorum.” diyebilir. İnşaallah bu cüz’-i i’caz, hatt-ı Kur’anîyi muhafaza edecek, tahrifden kurtaracak.

   Elmas kalemli kardeşlerimize taksim ettim, en birinci kardeşimiz Hakkı Efendi birinci cüz’ü yazdı. İkincisini, üçüncüsünü senin bedeline yazmağa hahişkârdır.

   Başta valideyninize, Fethi Bey, Hoca Abdurrahman Bey, yeni talebem İmam Ömer Efendi olarak Sözler’le alâkadar olanlara selâm ve dua ediyorum, dualarını isterim.

   Sabık Müftü Kemal Efendi’ye de ki: Müjde! Her bir saat hastalıklı ömrü, bir gün ibadet hükmündedir. Şu zamanda hayatın en iyi sureti böyledir. Biz dergâh-ı ilâhîde onun hakkında, en hayırlısını niyaz edip dua ediyoruz ve edeceğiz. Öylelerin duası makbuldür. Bana dua etsin. Hoca Abdurrahman ile Fethi Bey, ikisi has talebelerin daire-i duası içinde duada kazancıma hissedardırlar. İkisi bana dua etsinler. Eskide benim Ömer isminde talebem vardı. Senin şimdiki orada Ömer Efendi ona duada arkadaş olmuştur.

                                                                                                                                    اَلْبَاقِى هُوَ الْبَاقِى

Kardeşiniz

Mirzazade Said Nursî