Âfitabın nuru zaildir, bu nur eman verir,
Subh-u mahşerde uyun-u mü’minîne incilâ.
Her harfi şem’a-i feyz-i ilâhî, cilveger;
Zevk alır baktıkça insan, bütün eşyadan geçer.
Eyliyor talim-i iman-ı tahkikî cümle âleme,
Kim okur sıdk ile, iner feyz-i Rahman kalbine.
Hall eder tılsım-ı kâinatı, her harfi dünyaya değer,
İlm-i nafidir, yazılır ecr-i cezil, tâ kıyamet bîkeder.
Hasılı, bilcümle meknuzat-ı hikmet-perverin,
Her biridir ehline, bir âfitab-ı Hak-nüma.
İlâhî, bihakkı esmaike’l-hüsna,
Tâ kıyamet münteşir olsun, uyun-u ehl-i Hak bulsun cilâ.
Ey müellif-i Risale-i Nur, ger edersin iftihar becadır,
Gıbta ederse cümle ihvanın sana, çok sezâdır.
Çünkü eyledin iman-ı tahkika bir memer,
Elde ettin şah-ı eserle zuhr-i yevmi’l-mefer.
Bilirim değilsin enbiyadan bir nebi, (Haşiye)
Lâkin elinde nedir bu nur-u muteber.