Zat-ı fazılânelerince lüzum görülüp icab etmeden hiçbir zaman mektub yazmak zahmetlerini ihtiyar etmenize razı olamam. Bu hususta gücenmek şöyle dursun, kıymetli Üstadımın kudsî vazifelerinin ifasına mâni teşkil eden işgali, büyük hata ve hürmetsizlik sayarım.
Ahmed Nazif Çelebi
*
(Salâhaddin Çelebi'nin fıkrasıdır.)
(Otuz Bir, Otuz İkinci ayetlerin Risale-i Nur’a işaretlerini
istihrac etmeğe muvaffak olan Ahmed Nazif ve oğlu Salâhaddin,
Risale-i Nur’un ehemmiyetli şakirdlerinden olduğundan,
Salâhaddin’in şu fıkrası Yirmi Yedinci Mektubun
fıkraları içine girmeğe lâyıktır. Said Nursî)
1358 (1) senesi Danzig’den çıkan bir kıvılcım Avrupa içerisine süratle yayılarak büyük bir yangın hâlini aldığından, bütün milletler seferî vaziyetinde bulunduğundan Türkiye de kısmî seferberlik yaptı, 1359’da 27, 28, 29 doğumluları silâh altına aldı. Bu meyanda, Risale-i Nur talebelerinden Mehmed Feyzi ve ben gibi küçük talebeler de, bir hikmete binaen askere alınmıştı (Haşiye) .
Üstadımız, yalnız altı-yedi ay kadar, Risale-i Nur’un intişarı hususunda başka muhitte bulunmamız icab ettiğinden, kalb, fikir ve avucunu Cenâb-ı Hakkın rahmetine açtığı manen anlaşıldığından, bu duasının kabûlü Risale-i Nur’un mühim bir kerameti neticesi olarak başka muhite askerlik vazifesi içinde, Risale-i Nur’a hizmet için gönderildik. Altı-yedi ay sonra, Feyzi ve Salâhaddin vazife-i neşri yaptıktan sonra, mezkûr kur’aların en tehlikeli bir
