sevk ile, hareket ettikleri yolda yalnız olmadıklarını ve karşılarında düşmanın, yalnız onların düşmanı olmayıp, belki, mazide duran ve bize pek yakından bakan ervah-ı âliyenin de düşmanı olup, o âlî ruhlar önümüzde pişdar, etrafımızda zırh gibi ve muhafız ve muavin olduklarını göstermekle, zaiflere kuvvet, havf edenlere cesaret ve şecaat, kavilere refik oluyor ve her zaman bu risaleye herkesin ihtiyacını gösteriyor. Bu zamanın kisve-i ilmiye ve mümessil-i din ve rehber-i millet perdeleri ile ilmi ene’ye, dini dünyaya ve kendileri meyhaneye düşen ulemaü’s-sû’u haber vermekle, ehl-i iman ve irfanı insafa, ittifaka, ittihada davet ediyor.

   Cümlemiz, hâk-i pay-i ekremîlerine yüzler sürerek, mübarek dest-i damen-i kerimanelerini öperiz efendim.

اَلْبَاقِى هُوَ الْبَاقِى

İslâm karyesinden                            Kuleönü’nden

Hafız Ali (r.h.)               Sabri          Sarıbıçak Ali

*

(Ehl-i dünyanın Üstadımız hakkındaki

asılsız üç vehimleri münasebetiyle bir

kardeşimizin ettiği sualine karşı cevabdır.)

   Üstadımız Barla’da kimsesiz kaldığı için, mütalâa edecek kitabları olmadığından, dünyadan ümidini kesip, ahiret noktasından iman cihetinde, kendi nefsiyle olan mükâlemelerini, düşündüklerini çok defa “Ey nefsim, ey nefsim!” diye kaleme almış. Ne vakit o vaziyetten, o beladan kurtuldu, buraya geldi, altı ay zarfında oradaki altı gün kadar bir şey yazmadı. Zaten neşriyat yapmıyor. Ancak kendi nefsi için nota nev’inden kaydettiği mesaili, iman cihetinde vesveseye düşmüş bazı has dostlarının istemelerine binaen, güçlükle onlar alıp mütalâa ediyorlar. Yazdığı en mühim bir eseri, bir müdür, vesveseli ve onun hakkında muannid bir valiye şikâyet tarzında vermiş; o muannid vali tedkikatında, “Bu eserde ve bunun neşriyatında siyasete taallûk edecek bir cihet yoktur. Sırf mesail-i imaniyeye aittir.” diye hakikatı anlamakla, o müdürü tekdir etmiştir.

   Hem hocamız tarikat zamanı olmadığını, mütemadiyen dostlarına söylüyor. İmanı kurtarmak zamanıdır, diyor. Buna delil, dokuz senedir hiçbir