nurları ile fakir talebenizi, öyle bir hale getirmiştir ki, bu kusurlu talebenizin Cenab-ı Haktan istediği ve zulümatları yararak nurlar serpen asırda, beşeriyeti helâktan kurtarıp saadete davet eden ve elinde ve lisanında sonsuz mucizatı ile, yalnız beşeriyete ve dünyaya değil, bütün mevcudata, dünya ve ahirete kendini tanıttıran o Peygamber-i Zîşana ümmet olabilmek ve sevgili Üstadıma talebe olabilmek kaydı altında hayatıma hatime verilmesidir. El ve ayaklarınızdan öperim, efendim.

Abdülbaki

*

(Risale-i Nur şakirdlerinden Kuleönlü Hacı

Osman’ın bir fıkrasıdır.)

   Muhterem Üstadım!

   Risale-i Nur’u bir kaç seneden beri dinleyip, binde bir almış olduğum manevî yaralarıma bir ilâç vazifesi görüyordu. Fakat hastalara aid Yirmi Beşinci Lem’a ve ihtiyarlara ait Yirmi Altıncı Lem’ayı, Mustafa ve arkadaşlarımla beraber okuyup kemal-i şevk ile dinledim. Bakıyorum ki vücudumdaki yaralara güzel tesir ediyor, arkadaşlarıma dedim: “Madem Risale-i Nur’un tesiri bu kadar kuvvetlidir, ben yazmaya karar verdim, fakat hiç okuyup yazmam yok ki, böyle kıymettar Risale-i Nur’a yardım edeyim. Madem kalemim yok, beni hizmetçi ve postacı olarak tayin ediniz.” diye müteessirane söyledim.

   O gece rüyamda, kendimi ölmüş ve yıkanmış olarak kabre bıraktılar. Haşir zamanı gelip kabirden kefen ile başım açık, ayaklarım yalın olarak kalktım. Korkarak memleketimize gelirken, büyük bir köprüye yolum uğradı. Köprünün iki tarafında iki nöbetçi vardı. Birinden geçip, diğeri hemen beni yakaladı, acaba nereye götürecek diye, bütün vücudum titriyordu. Biraz gittikten sonra köprü bitmeden Üstadıma beni teslim etti. Üstadım beni yıkayıp bıraktı.

   Sonra asker olarak bir câmiye bütün ahali toplandı. Bir asker geldi bana dedi: “Seni büyük bir kumandana hizmetçi tayin ettiler, gideceksin.” Ben dedim: “Benim gibi süflî bir nefer, nasıl o müşirin yanında hizmetçilik eder.” İtiraz ettim. Yine tekrar etti, “Gideceksin!” Ben korkarak gittim, baktım ki, orada Üstadımı görünce mesrurane sevindim. Bana dedi: “Arkamdan gel.” Yüksek bir saraya çıktı, bana dedi; “Bu ufak hizmetleri gör.”