(Vezirzade Mustafa’nın fıkrasıdır.)

   Aziz, kıymettar Üstadım!

   Hesapsız hamd ve şükür, ol Hâlik-ı Mennan Hazretlerine ki, ben ümmî olduğum halde, hissiyat ve emellerimi şu fani ve âfil olan hayat-ı dünyadan tecrid ile, Risale-i Nur talebeleri içine girdim ve hizbü’l-Kur’an âlimlerine arkadaş oldum. Hizmet-i neşriyede ve ilimde onlara yetişemiyorum. Fakat inşaallah irtibat ve muhabbet ve ihlâsda yetişmeye çalışacağım. Ve dua ile onların kalemlerine yardım ediyorum. Risale-i Nur’a karşı hissiyatımı, ümmîliğim münasebetiyle yalnız rüyalarımla arz ediyorum.

   Bu defa rüyada Fahr-i âlem (a.s.m.) Efendimiz Hazretlerini gördüğüm vakit sure-i Hacc’ın nihayetinde:

مَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ اِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ

(ilh..) okuyarak ve Şah-ı Geylânî (kuddise sirruhu) Hazretlerini gördüğüm vakit, Sure-i Nur’da   لَيْسَ عَلَى الْأَعْمَى حَرَجٌ   ayetini kıraat ederek nevmden bîdâr oldum. Ve anladım ki, bu ahirde sünnet-i seniyyeye dair mühim bir risale yazıldığı için, Resul-i ekrem (a.s.m.)ın makbulü olmuş ki, rüyamda müşerref oldum. Ve o ayet, Risale-i Nur’un hülâsasını ifade ettiği gibi, ehl-i gafleti şiddetli tehdit eder. Şah-ı Geylânî’yi gördüğümün sebebi, Risale-i Nur’un talebelerinin kudsî bir üstadı, beni de şakird kabul ettiğine dair bir işaret anladım ve bu ayetler havsalamın haricinde olduğu halde, o kudsî zatların hürmetine kuvve-i hafızamda her zaman okur ve bir genişlik hasıl olurdu.

   Diğer bir rüyamda; pek geniş bir daire, temelleri henüz inşa ediliyor görmüştüm. Bu defa o büyük bina ikmal edilmiş, içine girdiğimde sağ cihetini câmi-i şerif olarak gördüm. Ve namaz kıldıktan sonra bütün yazılan Risale-i Nur bana verildi. Ben de yalnız bir adedini orada okunmak üzere verdim. Binanın en yüksek ve ortasında bir dikmesinin değişmesi için ellerinde demir, vinç ile çalışanlar üç kişi idiler, gördüm. Tabirini siz Üstadıma havale ediyorum.

Ümmî talebeniz

Mustafa