(Şu fıkra binbaşı merhum Âsım Bey’indir.)

   Envar-ı Kur’aniye mizan ve bürhanlarından ve kıymeti takdir edilemeyen Sözler namındaki risale-i şerifeler fakiri ihya ediyor, kalbimi nurlandırıyor.

هَذَا مِن فَضْلِ رَبّٖي

   Çoktan beri aramakta iken lehül’-hamd Cenab-ı Hak Sözler’i bu fakire ihsan buyurdu. Kalb ve gönlüme âciz kalemim ve kaalim tercüman olamıyor.

Âsım

*

(Binbaşı Âsım Bey’in Risaletü’n-Nur

Sözleri hakkındaki temsil ettiği bir fıkradır.)

                                               Münezzehdir şuunattan, hep ilham-ı ilâhîdir,

                                               Okurken nur alır vicdan, sütur-u bî-tenahidir,

                                               Riyadan, kibirden, her maasiden münezzehdir,

                                               Kelâm-ı lâyezalîden gelen, bir nur-u müferrihdir.

                                               Nasıl bir vecd içinde anladım bilsen, bu âsârı,

                                               Bu, ayetler gibi nuranî ve lâhutî bu efkârı,

                                               Measir mi, eser mi münceli, yoksa müesser mi?

                                               İlâhî bir sırren’den berk uran, hayret-feza sır mı?

                                               Anılmaz, anlatılmaz, sırr-ı vahdetten haberlerdir.

                                               Sen ey gafil beşer, bil nefsini, gör ki, ne şeylerdir.

                                               Bütün kevni, valih ve hayran düşündükçe serencamın

                                               Kerîm hayretle, hürmetle anar namın, büyük namın.

Âsım