(Şu fıkra Refet Bey’indir.)

   Sözleriniz mürşidane ve çok yüksek olduğundan gayet dikkatli tahlil ederek okunmak icab ediyor. Serdeylediğiniz delâil-i akliye ve mantıkıye o kadar tatlı ve hayret-bahşdır ki, insan okudukça okuyor ve nâmütenahi bir zevk-i manevî hissederek hiç elinden bırakmak istemiyor. Bu sebeple bir defa okumak kâfi değil. Hepsi yanında bulunup daima okumalıdır.

Refet

*

(Şu fıkra aklen Hulûsi, kalben Sabri, vicdanen

Husrev hükmünde olan Refet Bey’in mektubudur.)

بِاسْمِهٖ سُبْحَانَهُ

وَاِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكَاتُهُ اَبَدًا دَۤائِمًا

   Bu defa Süleyman Efendi vasıtasıyla Yirmi Beşinci Sözü, tashih olunmak üzere huzur-i âlinize takdim ediyorum. İ’caz-ı Kur’an elhak bir şaheserdir. İhtiva ettiği hayret-bahş hakaik itibariyle âsâr-ı âliyenizin en mühimmidir.

   Mucizat-ı Ahmediyeyi okudum. Çok mükemmel ve ruha ulviyet ve inkişaf bahşeden çok kıymettar bir eserdir. Şu kadar ki, mucizat-ı Ahmediyenin en büyüğü Kur’an-ı Mucizü’l-Beyan olduğuna göre, i’caz-ı Kur’an’ın