(Hafız Ali’nin fıkrasıdır.)

   Muhterem Üstadım!

   Birinci, İkinci Sözler çok ellerde dolaştıkları için, okunmaz bir halde idiler. Keza, istinsah ettim. Kalbime geldi ki, acaba şu İslâm ve iman hücceti olan Sözlerde bir sırr-ı tevafuk var mı diye baktım, gördüm,   اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ هٰذَا مِنْ فَضْلِ رَبّٖى   dedim. Anladım ki, Risalelerde umumiyetle bir kitle-i i’caz ve şems-i sermedînin sönmez bir ziya-yı hakikatı görünüyor. Nasıl ki, Kur’an-ı Hakîm bütün dünyaya, ins ve cinne bin küsur seneden beri nida edip, düşmanlarını iskat ve dostlarını müferrah edip, hükmü, kıyamete kadar bakidir. Öyle de, Kur’an-ı Hakîmin hakiki müfessiri olan Risale-i Nur ve eczaları, bu zulümatlı perdelerin altında kendilerini gösterip, neşr-i envar ettikleri gibi, inşaallah bir zaman olacak, zulümat perdelirini yırtarak, bütün dünyaya hitap edip, Kur’an-ı Mucizi’l-Beyanın mucize-i bahiresini isbat edecektir. Cenab-ı Hak ilâ yevmi’l-kıyam neşr-i envara hizmet eden hadimlerinin teksirini ihsan buyursun.

Hafız Ali

*

(Hafız Ali’nin fıkrasıdır.)

   Üstad-ı âlişanım efendim hazretleri!

   On Bir nükteyi havi Mirkatü’s-Sünne’yi istinsaha muvaffak oldum. Bu ziyadar lem’a şu zamanda şirk ile imanın ve kötü ile iyinin temyiz ve tefriki için öyle bir cevher-mihenk ki, memduhu gibi gözler, hakikatını görmekte ve akıl, hakikatına ermekte hayran ve âcizdirler. Zaten şu zamanın pek şiddetli zulümatını yırtacak, zıddının pek fevkinde bir nur-u lâyezali, Cenab-ı Hakkın rahmetinden ümid edilirdi.   اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ هٰذَا مِنْ فَضْلِ رَبّٖى   

   O nur, bilfiil Risale-i Nur’da, nebean ettiği, her aklı başında olanlarca görülüyor. Değil böyle en büyük bir hakikatı izah ve tefsir eden bir risale, hattâ bir ferdi ikaz için yazılan bir mektubun bile, her meşrebe bakar bir gözü, herkese yarar bir sözü bulunuyor.