وَمِنْ اٰيَاتِهٖ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْاَرْضِ وَاخْتِلَافُ اَلْسِنَتِكُمْ وَاَلْوَانِكُمْ

ayet-i kerimesinin binler masadaklarından bir masadakı olan nev’-i insanın her bir ferdine sima, ses, etvar, ahlâk gibi daha çok lâtifeler ve cihazat mevcut iken, birbirine benzemeyip, her bir şahıs bir âlem olarak, Vahid-i Ehad-i Samed’in malı ve masnuu ve muvazzaf memuru olduğunu, bilmecburiye şuuru olana kabul ettiriyor.

   Öyle de Kur’an-ı Hakîmin hayattar semeresi olan Sözler ve Mektubatü’n-Nur’un her bir parçası, kendi âleminde nihayetsiz kudreti gösteren ve her mebhasleri ile binler âlemler içinde bir âlem olan âlem-i şuhudun tılsım-ı acibini tam keşf ve hâl ile, her risale bir muammanın miftahı ve hayattar ervahı hükmündedir.

   Bundan böyle, daha binler ihsan-ı ilâhî ve rahmet-i sübhanî olsa yazılsa, ihtiyaç görünüyor ve yerleri boş, karanlık bir âlem gibi, o şems-i hakikat güneşinin şualarını bekliyorlar. Dilerim Cenab-ı Haktan, böyle anud bir zamanda (böyle Asâ-yı Musa misillû) çok cihetlerle harika, fütuhata sebeb olan ve inşaallah bundan böyle olacak olan Resaili’n-Nur’u, teksir buyursun. Âmin, âmin.. âmin...

Kusurlu talebeniz

Ali (r.h.)

*

(Hafız Ali’nin fıkrasıdır.)

   Pek sevgili ve muhterem Üstadım!

   Hazret-i Şeyh-i Geylânî kuddise sirruhu’l-âlinin keramet-i acibe-i gaybiyesini aldım. Hayretimden düşünmeye başladım. Aradan çok geçmeden hizmet ettiğim Nur elektrik fabrikasından bir düğme çevirildi. Bir mumluk bir ziya geldi. Bir şeyler görmeye başladım. Aynıyla yazıyorum. Kusur ve noksan biçare Ali’nindir.