tulû eden nurun lem’asıyla ziyalandırıp hakaik-ı ilâhiyenin zerrelerini bile pırlantalar gibi görüp ve gösteren Üstadımın hakaik denizinde seyr ü seyahatları esnasında isabet eden mevcler ki; yekdiğerini müteakip her birisi başlı başına bir mucize, hattâ bir katresi bile i’cazıyla îcazını gösterdiğini gördüğümde “Maşaallah elhamdülillâhi alâ nuri’l-iman ve hidayeti’r-Rahman” cümle-i celilesini lisanımda vird ediyorum.

Hafız Ali (r.h.)

*

(Bu gelecek iki fıkra ikinci Sabri olan Hafız Ali Efendi’nindir.)

   Bu defa istinsahına muvaffak olduğum Yirmi Dokuzuncu Sözü istinsahım esnasında İkinci Esas’ın Medarlar namıyla, “biner mumluk elektrik lâmbaları” hizasına geldiğimde, şöyle bir fikir kalbime geldi; kalemi bırakarak düşündüm ve düşündüğümü aynen yazıyorum:

   Üstadım, beka-yı ruh ve haşir hakkında Cenab-ı Hak tarafından bize o hakaika giden yolu göstermiş. Gösterilen hakikatin yolunda hevesat-ı nefsaniyeye hoş gelmeyen şeyler vardı ki, bize uzun ve karanlık. İşte şimdi seraser nur olan Sözler ve o nur fabrikasının elektrik lâmbaları ve kuvve-i cazibeleri; o yolu pek parlak gösterdiği gibi, pek yakından cezbedip hemen yakın ve yakından daha yakın olduğunu göstermekle beraber havf yerine emniyet, zakkum yerine asel bahşediyorlar. Ve fevkalgaye hikmetlerini beyanda aczimi itirafla, lisanımın döndüğü kadar derim: “Ya Rab! Bihakkı ismike’l-azim ve bihakkı Kur’ani’l-Hakîm ve bihakkı Habibike’l-Ekrem derya-yı Nur’un başkumandanı olan Üstadımı razı olduğun amel üzerine sabit ve razı olacağı amelini teshil ve müyesser kıl, âmin, bihürmeti seyyidi’l-mürselîn.”

Ali

*

   Seraser nur olan umum Sözler’in hakikatini beyandaki âlî, galî, el yetişmez makam-ı mana-yı mefhumunu, değil şimdiki zamanın zındıkları, tâ eski inatçı ve bunlara müşabeheti olan firavunlar, nemrutlar anlasalardı iman ederlerdi, dedim ve size çok dua ettim.

Ali

*