Evet sevgili Üstadım! İnşaallah zaman takarrüb etmiştir. İnşaallah mev’ud vakte biz de erişmiş bulunuyoruz. Artık sebep selef-i salihînin Kur’an’a haşiye olarak bir şey ilâve edilmemesi hakkındaki kararlarının, zamanlarına aid bulunması ve ulema-i müteahhirînin müsaadeleri de Arapça’nın tahsili cihetine gidilmediğinden ileri geldiği kanaatini taşıyarak, Arapça’nın okumak ve yazmak istenilmediği bir zamanda bulunuyoruz. Binaenaleyh, Kur’an hakkında sevgili Üstadımın düşündüklerine pek büyük bir ihtiyaç olmakla beraber, bu güzel ve pek büyük bir emr-i hayra kapı açan bu işin hemen ikmal edilmesi için her şeye tercih edilmesi rica ve istirhamındayım. (Saatçi Lütfi Efendi kardeşim de bu kanaattedir.)

   Sevgili Üstadım! Allah sizden hem ebediyen razı olsun, hem de her bir hayırlı işinizde muvaffak etsin duasıyla, Cenab-ı Hakka müteşekkir olduğum halde size olan minnettarlığımı arzeder ve damenlerinizi öperim, muhterem efendim hazretleri.

Husrev

*

(Husrev’in fıkrasıdır.)

   Sevgili Üstadım,

   Yorucu bir kuvvetle gece ve gündüz beni düşündüren ve fakat hiç de kıymeti olmayan vaziyetten beni kurtaran mektubunuzu aldığım vakitten beri sürur içinde, Cenab-ı Hakka bînihaye teşekkürlerimi takdim ediyor ve beş vakitte, eltaf-ı ilâhiyeye mazhariyetinizi dua ediyorum. Bilhassa sevincimi artıran keyfiyet, Cenab-ı Hakkın sırf hizmet-i Kur’an’da istihdam etmesinin iş’ar buyurulmasıdır.

   Muhterem Üstadım! Vaziyetimden çok çok memnunum. Artık emr-i âlileri mucibince hiçbir şey düşünmüyorum. Düşündüğüm bir şey varsa, o da Risale-i Nur’dan Sözler’ i ikmal etmek, bunlardan istinsah ederek arkadaşlarımızın çoğalmasını temin etmek için lâyıkıyla çalışmaktır. Bunun için kendimde gördüğüm ariyet ve emanet bir varlığa değil, belki Cenab-ı Hakkın kudret ve lütuflarına istinad ediyorum.

   Muhterem Üstadım! Yazdığım Otuz İkinci ve Yirmi Yedinci Sözleri takdim ediyorum. Yirmi Yedinci Mektubda arkadaşlarımızın ihtisasatlarını