Bilhassa hâk-ı pay-ı fazilanelerine yüzümü sürer, daavat-ı hayriyelerini istirham eylerim, efendim.

   (Acele yazıldı, kusurumu affediniz, efendim)

*

(Sabri Efendi’nin fıkrasıdır.)

   Dün Eğirdir’e gittim. Hulûsi Bey’in ihlâslı ve sadakatlı mektubunu getirdim. Nuranî kalb ve ruhtan cuş eden, şu mektubun muhteviyat ve münderecatını bu fakir de tekrar ederim. Kendi hesabıma takdim ediyorum. O muhterem kardeşime bedel fakire, madem ki Üstad-ı muhteremim “sâni-i Hulûsi” ismini vermiş. O halis imza sahibinin halefinde bu fakir de görünse, ifadatına iştirak etse, irsiyet-i maneviyesi daha iyi, sabit ve zâhir olur, emel-i âcizanesini esas gaye ve maksad bildim, efendim.

Âciz talebeniz

Sabri

*

(Kardeşimin bir fıkrasıdır.)

   Ellerinizi öper, duanızı isterim. Dünyadan dargın, nefsinde âciz olan Abdülmecid’e güzel bir üstad, ulvî bir mürşid olacak yeni eserleriniz geldi. Lâfzî bir üstadı kaybettimse de, manevî müteaddid mürşidleri buldum diye kendimi tebşir ettim. Hakikaten irşad edecek nurlu eserlerdir. Allah çok razı olsun...

                                                                                                                                        Abdülmecid

*

(Şu fıkra kardeşim Abdülmecid’indir.)

   Bu eserler bütün sınıflara ve cemaatlere daima mazhar-ı takdir oluyor. Kim görse istihsan eder. Tenkide maruz olacak eserler değil. Fakat derecat-ı takdir, derecat-ı fehm gibi mütefavit ve müteaddittir. Herkes derece-i fehmine göre takdir edebilir.

                                                                                                                                        Abdülmecid