Hemen Cenab-ı Hak cümle Ümmet-i Muhammed’i (aleyhissalâtü vesselâm) envar-ı Kur’aniyeden müstefid ve hakiki muvahhidîn sınıfına ilhak ve şimdiye kadar gafletle geçirdiğimiz zamanlardan, defter-i a’mâlimize yazılan seyyiatımızı, rahmetiyle af buyursun... Âmin.

Hulûsi-i sâni

Sabri

*

(Sabri’nin fıkrasıdır.)

   Üstad-ı ekremim!

   Hikmetü’l-İstiazenin ikinci kısmı öyle kıymettar bir hazine-i cevahir ve maraz-ı vesvesenin iksir bir ilâcıdır ki, âlem-i faniden âlem-i bekaya göçünceye kadar, nefs ve şeytanın hücumuna maruz bulunan insan, kalbinin üzerine asıp beraberinde taşımalı. O iki düşman her zaman köpük gibi, zâhirde bir şeye benzeyip, hakikatte ele avuca girmeyen havaî itirazat-ı muannidane yaparlar. Onlara karşı en rasin tahassüngâh ve en güzel esliha ve bu uğurda sarfedilecek halis sikkeler bunlardır. Zira vücudumda tecrübe yaptım. Sualleri okuduğum vakit nefsim, sual cihetine mâil bulunuyor. Ve ehemmiyet veriyor. Fakat elhamdülillâh akabinde, tevali eden Kur’anî elmas müdafaalar, o kabil emraz-ı nefsaniyeyi çabuk çürütüyor ve kökünden kurutuyor. Şu nuranî ve Kur’anî hikmetleri, bihakkın takdir hususunda zîruh ve zîşuurun mükemmeli bulunan nev-i beşerin, bidayet-i vahiyden tâ haşre kadar, i’caz ve îcazında izhar-ı acz edegeldikleri, davamızın bariz ve zâhir bir delilidir.

  Hülâsa: Kur’an-ı Mucizü’l-Beyanın ahkâm-ı bînazîrinden olan şu risale-i istiaze-yi Furkaniyeyi mütalâamda, derya-yı hakaikda sermeste-i hayran kalarak, kemal-i aşkla dedim: “Ya Rab, şu kitab-ı mübînin infaz-ı ahkâmını teshil ve teysir ve dellâl-ı Kur’an’ı da, a’mâl ve makasıdında muvaffak ve cemi ihvanımla beraber bu kemter kulunu da, hulûl-i ecelime değin kitab-ı mübîne hâdim buyur.” duasıyla ariza-i âcizeye hatime veririm.

Sabri