(Sabri’nin bir fıkrasıdır.)

   Eyyühe’l-Üstad,

   Eyyam-ı baharın her bir gününün, birer letafet ve taravet-i bîmisali ve acib tebeddülü; Fâtır-ı Akdes Hazretlerinin nihayetsiz kudret ve azametini irae eylediği gibi, derya-yı Nur’un da bînazîr ve hayret-bahş bir baharı; Minhaclar, Mirkatler, İstiazeler ve emsali lâtif, şirin, nuranî ezhar ve esmar-ı bînihayeleri, ehl-i iman ve tevhide taze hayat bahşediyorlar. Bu Nurlar öyle manevî gıdalar ki, herkesi, her an doyurmağa kâfi ve bu elmaslar öyle kıymettar birer rida’lardır ki herkesi her zaman ısıtmağa vafidir.

اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ هٰذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّى

   Aziz büyük Üstadım, bu risaleleri okudukça ruhum güller gibi açılıyor, hayat-ı faniyeden gelen âlâm ve meşakkati kaldırıp atıyor. Yerine, kanaat gibi bir kenz-i mahfiyi iddihar ediyor. Ve diyorum: “Ey ruh! Şimdiye kadar manevî talep ve arzularını temin eden Nur fabrikasının elmas ve cevherlerinden her birerlerinin ayrı ayrı kıymet ve zerafetlerini görünce, bundan daha kıymettar bir eser olamaz deyip, sen hâlen, ben kaalen hükmediyorduk. Envar-ı Kur’aniye ve reşehat-ı Furkaniye ve lemeat-ı bekaiyenin işte nihayeti yokmuş. Elhamdülillâh hakaik-ı Kur’aniyeden yevmen-feyevmen nasibedar oluyoruz ve olacağız inşaallah. Hemen Cenab-ı Kibriya, şu enhar-ı kevseri hayat-ı bakiye harmanı olan mahşere kadar akıtsın, âmin.

   Üstadım efendim, bugün harekât-ı maziyem ile ahval-i hâzıramı mukayese ciheti ihtar edildi. Alâ kadri’l-istitaa tetkik ettim. Neticede ahval-i hazıramı -hamden sümme hamden- sıklet cihetinde pek hafif ve kıymet hususunda pek ağır buldum. Harekât-ı sabıkam ise bunun hilâfınadır. Elhamdülillâh Cenab-ı Feyyaz-ı hakiki, âciz, fakir, muhtaç kullarından rahmet-i rabbaniyesini esirgemedi. “Armut piş ağzıma düş.” kabilinden her nev’i malzeme-i cerrahiye-i ruhiyeyi, hâzık bir operatörle beraber ihsan buyurdu. Eğer bizler, bu ameliyatı görmeseydik ve bu nurlu ve zevkli, şevkli ihrama girmeseydik, hubb-u cah yüzünden acaba hangi bid’attan geri duracaktık.

   İşte lâyuad ve lâyuhsa Nurların bîpayan füyuzatı, zümre-i muvahhidîni medyun-u şükran bırakmıştır. 

اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْـعَالَمٖينَۙ