hattâ ekser arkadaşlarla bu mesele hakkında ne hatt-ı hareket takib edeceğimizi mektubla muhabere ve müşavereye başladık. Ve bu tarafta Üstad-ı âzamımıza en yakın bendeleri olduğum için, şifahen veya tahriren bu babda maruzatta bulunmak emelinde iken bu dertlere birer iksir, ilâç ve cevab-ı şafi olan Yirmi Yedinci Sözü, bir kat daha muvazzah ve oldukça şümullü bir cevab-ı âliyi bizlere ihsan eden ve kısacık cümlesi nâmütenahi hakaik-ı maaniyi câmi bulunan bahr-i muhit-i kebir tabirine masadak olan her bir cümle-i Kur’aniye şu kısımda bilhassa Beşinci, Sekizinci ve Dokuzuncu Nüktelerde asrın kuru kafalı, müflis, felsefeci şeytanlarını gemlemiş, iskât etmiş, daha doğrusu bütün bütün ilzam ve ruhlarımızı da tenvir ve tesrir ve teselli etmiştir.

   Üstad-ı muazzezim! Kur’an-ı Azîmüşşanın ne derecelerde zengin bir hazine-i rahmet-i ilâhiye bulunduğu vareste-i arz olup, o hazine-i kudsiyenin muhtevi bulunduğu enva-ı türlü elmas ve pırlantaları çıkartmak ve bilvesile bizim gibi muhtaç olanlara da verdirmek hususunda, Nurlar Külliyatının ekserisinde tam bir muharriklik vazifesini deruhte eden üstad-ı sâni Hulûsi Beyefendimi, teşbih ve tabiri caiz ise, saatçilerde bulunan yıldızvari sekiz-on ağızlı saat anahtarlarına benzetiyorum ki, o müteaddid ağızlı anahtar, âlemde mevcut her saatı tahrik eder, işletir. Mümaileyh beyefendim de aynen o halde olup emsali görülmemiş ve duyulmamış bir çok mesail-i mühimme-i hakikiyeyi, Hazret-i Kur’an ve dellâl-ı Kur’an’dan istiyor. Şu asırda hazine-i hassa-i maneviyenin hazinedar-ı bînazîri de, o kıymettar sâiline en kıymetdar ve ruha tam bir gıda-bahş mevadd-ı maneviye-i Kur’aniye ile i’tizad ve ikram ederken o halkaya lâyık ve müstahak olmadığım halde, fakir de, gıda-yı ruhanîmi aramsız alınca, o mevaidi ihsan edene de, getirene de, isteyene de hadsiz medyun-ı şükran kalıyorum. Bu defadaki aldığım lütufname-i ekremîlerinde, gücenmesini hazır farzederek mektubla muhabere etmiyorum, buyruluyor. Bu hususta kalb ve ruhuma “Ne dersiniz?” dedim. “Estağfirullah sedhezar estağfirullah. Biz ölmüştük, lehülhamd bize taze hayat bahşedildi. Gücenmeye, hiçbir cihetle hakkımız yok. Vazifemiz olan duaya devam ve teşekkür borçluyuz.” cevab-ı hakgûyanesini ruhumdan aldım.

Hafız Sabri