بِسْمِ اللّٰهِ   diyerek Sözler tohumunu ekiyor. Furkanî bahçeye   بِسْمِ اللّٰهِ   diyerek Nurlu Mektublar çekirdeğini dikiyor. Emr-i ilâhiye imtisalen ekilen tohum ve dikilen çekirdeklerin inkişaf ve intişarları şüphesiz harika-âsa olur.

   Birinci Sözdeki temsilde seyahat eden mütevazi zat, tamamen Üstadımızdır. Nebat, ağaç ve otların ipek gibi yumuşak kök, damarları nasıl   بِسْمِ اللّٰهِ   tesiriyle, yer altında sert taşı, toprağı delip geçiyorsa, aynen onun gibi,   بِسْمِ اللّٰهِ   ile mevki-i intişara vaz olunan Sözler de, harika bir tarzda arza yayılıyor. Ve en münevver ve mükemmel meyve olan beşerin mü’minlerinin kalblerine nüfuz ediyorlar. Bu bid’atların kesreti ve muhariblerin bolluğu devrinde   بِسْمِ اللّٰهِ   ile gars olunan Nur fidanının yaprakları olan, diğer Sözler ve Mektublarla, bu kudsî fidanın dal ve budakları olan hizbü’l-Kur’an ve bu hizbin esası ve seyyidi olan muhterem Üstad da bir hıfz-ı gaybîye mazhar bulunuyorlar.

   Şems-i Risaletten gelen Kur’anî nurların evvelen Üstada ve buradan da biz biçarelere, bizlerden de diğer müştaklara (ilh)... intikal etmekte olduğunu tasavvur ettim. Elhamdülillâh dedim. Mühim bir rüyamda arz ettiğim vecihle, Sözlerinizin mü’minlere intişarına küçük cemaatınız inayet-i ilâhî ile ahize, vasıta olmuşlar.

كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَل۪يلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَث۪يرَةً بِاِذْنِ اللّٰهِ

sırrına mazhariyetle manevî galebeyi temin, merkezdeki mürşidlerine müteveccih ve murakıb küçük bir halka-i tevhidi teşkil edenler gibi, bu küçük cemaatinizin her biri arkasında, bir nisbet-i mütezayide-i muntazama ile artan, mahrut şeklinde zümre-i muvahhidîni görür gibi oldum,   اللّٰهُ اَكْبَرُ   dedim. Bu kudsî tasavvuru kardeşlerimize aşağıdaki levha ile daha ziyade izaha çalışacağım. Bu nurlu tefekkür, bana büyük bir ümid bahşetti. Muallim Cudi’nin kasidesindeki şu mısraı da derhatır ettirdi.