Bundan evvelki bir mektubta, ihtiyarsız Birinci Sözü teşkil eden   بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِِ   hakkındaki mübarek eserden kalb-i âcizîye gelen bazı hoş tefekkürattan bahsetmiştim. Daima şefkatle dua ve derslerinden istifade ettiren muazzez Üstadım, benim daha evvelden de   بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِِ   içindeki Rahman ve Rahîm isimlerinin hikmet-i tahsisi hususundaki sualime, ikinci mutantan bir cevap daha lutfetmiş oluyorlar. Bu mazhariyetten dolayı, Hâlik-ı Rahîme ne kadar şükretsem azdır.

   Fihriste’yi harfi harfine henüz okuyamadım; fakat, inşaallah okuyacağım. On Birinci Mektubun neleri ihtiva ettiğini öğrendim. Yazılmayan ve rahmet-i ilâhiyeden yazılmasına muvaffakiyet niyaz olunan âsârın da, neşrine muvaffakiyetinizi eltaf-ı sübhaniyeden tazarru ve niyaz eylerim. Otuzuncu Sözün, mahkeme başkâtibini nasıl tehdit ettiğini, hatırasını tamamıyla gözümün önüne getirdim.

   Fihriste-i gül-deste: Fihriste namı altındaki, bütün risalelerde yazılı olduğu tarzda değildir. Tamamen hususiyet göstermektedir. Sözler’in ve Mektublar’ın bir hülâsatü’l-hülâsası denecek vaziyettedir.

   Âsâr-ı Nur’un bir zübdesi, hazain-i Nur’un elmas anahtarı, Resail ve Mektubat’ın nurlu kapısı olan bu hayırlı telife sebep olanları da, müellifini de, Allah-u Zülcelâl ve’l-Kemal Hazretleri, saadet-i dâreyne mazhar buyursun. Âmin...

Hulûsi

*

(Hulûsi’nin fıkrasıdır.)

   Bir Mirkatü’s-Sünnet olan mübarek mektub hakkındaki ihtisaslarımı arza maalesef muktedir değilim. Fakat istikametli tefsir, i’cazlı beyan, nurlu ilân gibi şanına lâyık tabirle tavsif edebileceğim Beşinci Lem’anın On Bir Nükteyi ihtiva edişini manidar buldum. Sanki, manen diyor: İfa-yı sünnet ile mükellef olduğumuz ol Nebiyy-i Zîşanın taraf-ı ilâhîden getirip haber verdiği yakînen malum olan şeylerin hak olduğunu bilip, kalb ile tasdik ve dil ile ikrar etmek suretiyle tarif olunan iman ve İslâmın şartlarının mecmuu olan onbir adediyle bu nurlu mektubdaki nüktelerde sarih tevafuk vardır.