Efendi kardeşimize göndermiştim. Cevabında ezcümle diyor ki: “Seyda’nın bintü’l-fikri o güzel kıza, Hulûsi ile Abdülmecid’den maada her kim bakarsa caiz değildir. Mahrem olanlar da, bu hususta nâmahremdir. Bu gibi kızların dışarıya çıkmaları hiçbir menfaatı temin etmediğini ve bilâkis büyük bir mazarratı intac edeceği ihtimali kavlini Seyda’ya yazsan iyi olur. Eski Said’in hiddeti, yenisinde de vardır. Halbuki, Yeni Said, insanoğullarıyla izaa-i vakt etmemeli. Meslek ve meşrebi öyle iktiza ediyor. Her ne ise... Cenab-ı Hak hafız-ı hakikîdir.”

   Bendeniz de kısaca şu mealde cevap vermiştim:

   Bu mütalâa bizler için doğrudur. Fakat dünyaya arkasını çeviren ve manevî vazife-i memuresini ifa ederken insanlarla –Nurlarla alâkadar olanları vasıtasıyla– meşgul olan Üstad Hazretleri için bu fikri muvafık bulmuyorum. Çünkü, o zatı bu emr-i azimde istihdam eden elbette muhafaza buyurur. Bana öyle kat’î kanaat gelmiş ki, eğer bizler Nurlarla alâkamızı kesersek Üstad Hazretleri bize arkasını çevirir.

   Aziz kardeşimizin endişesi, zâhire bakılırsa haklı ve çok samimidir. Fakat, zaten cemaatı çok mahdud olan Nurlarla alâkadar zevatın, bu hakaikten mahrum edilmelerini ve bu kudsî eserin tamamen hapsedilmelerini lâyık görmüyor ve esasa mugayir buluyorum. Nâsırımız, hâmimiz, muinimiz, hâfızımız Allah’dır. Bütün desâisi bertaraf ederek muhterem Üstadın vazife-i kudsiyesine safi niyet, samimi his ve ciddi şevk ile yardım etmekte olan kardeşlerime selâm ve muvaffakiyetlerine dua eder, dualarını rica ederim. Pederim, Fethi Bey, Hoca Abdurrahman Efendi, sabık Müftü Kemalettin Efendi, İmam Hafız Efendi ve diğer Sözlerle alâkadar olanlar selâm ve dua ediyor, hayır duanızı istiyorlar.

   Devam-ı afiyet ve muvaffakiyetinizi tekrar eltaf-ı ilâhîden tazarru ve niyaz eyler, mübarek ellerinizi kemal-i hürmet ve tazim ile takbil eyler, kusurumun affını ve hayır duanızdan bu biçare sıddîkınızı çıkarmamanızı hasseten arz ve istirham eylerim.

Hulûsi