Ayinedir bu hatem, herkes sıdk ile hâdim,

   Mir’at-ı Üstaddan, Kur’an’dır görünen daim. ^(Haşiye)

   Allah-ü Zülcelâl cümlesinden razı olsun. Bu mübarek mir’atın boş köşesine, bu beyit ile imzamın konulmasını tasvib-i arifanelerine arzederim.

Hulûsi

*

(Hulûsi Bey’in fıkrasıdır.)

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

وَ اِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهٖ

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكَاتُهُ بِعَدَدِ حُرُوفِ رِسَالَةِ النُّورِ وَمَكْتُوبَاتِ النُّورِ اَلْفِ اَمْثَالِهَا

   Eyyühe’l-Üstadü’l-muhterem!

   Geçen hafta Yirmi Sekizinci Mektubun Beşinci ve Altıncı Meseleleri isimlerini alan biri şükre, diğeri harem-i şerif sualine cevab olan iki eser-i âliyyü’l-âlinizi, kemal-i şevkle aldım. Zevk ile mütalâa ettim. Çok susamıştım. Şükre dair çok derin manalı, şeker gibi tatlı, şeker şerbetinizi besmeleyle içmeye başladım. Bu âciz talebenize nimetlerinin had ve payanı olmayan ol Hâlik-ı Kerîm, ol Mün’im-i Hakîm, ol Rezzak-ı Rahîm (celle celâlühu) Hazretlerinin nurlar namı altındaki in’am ve ihsanına karşı elhamdülillâh, Allahu ekber dedim. Ve manevî susuzluğumu, elim ermez, gücüm yetmez, nazarım erişmez, hülâsa acz-i tamm içinde, fakat rahmetinden ümid kesmediğim bir halde iken, ol Rahmanü’r-Rahîm Hazretlerinin muazzez Üstadım vasıtasıyla teskin ettiğine, yüzbinler hamd ve şükür eyledim ve edeceğim.