meyveleriyle, ciddi bir hakikat-ı Kur’aniyeye zihnimizi sevk etti ve ruhumuza, o meyveleri gıda ve kut yaptı. Hurma gibi, hem fakihe, hem kut oldu. Hem hakikat, hem ziynet ve meziyet birleşti...

   Kardeşlerim; bu zamanda dalâlet ve gaflete karşı pek çok manevî kuvvete muhtacız. Maatteessüf, ben şahsım itibariyle çok zaif ve müflisim. Harika keramatım yok ki, bu hakaiki onunla isbat edeyim ve kudsî bir himmetim yok ki, onunla kulûbu celb edeyim. Ulvî bir deham yok ki, onunla ukûlu teshir edeyim. Belki, Kur’an-ı Hakîmin dergâhında, bir dilenci hâdim hükmündeyim. Bu muannid ehl-i dalâletin inadını kırmak ve insafa getirmek için, Kur’an-ı Hakîmin esrarından bazen istimdad ederim. Keramat-ı Kur’aniye olarak tevafukatta bir ikram-ı ilâhî hissettim, iki elimle sarıldım.

   Evet, Kur’an’dan tereşşuh eden İşaratü’l-İ’caz ve Risale-i Haşir’de kat’î bir işaret hissettim. Emsalleri bulunsun bulunmasın bence bir keramet-i Kur’aniye’dir. İşaratü’l-İ’caz’ın bir sahifesine dikkat ettik; satırların başında bütün hurufat ikişer ikişer olup, harika bir intizam ile hurufatın vaz edildiğini gördük. Onuncu Sözde medar-ı tevafuk (3, 4, 5, 6) rakamları, her birisi 13’te ittifakları.. o 13’ün de, Altıncı ve Sekizinci, mahrem Dördüncü Remizlerde mühim bir esrar anahtarı olduğunu gördük. Bunda şüphemiz kalmadı ki, kağıt üzerinde daima kalacak bir keramet-i Kur’aniyedir, bir ikram-ı ilâhîdir ve doğrudan doğruya, risalenin ve iman-ı haşrin tasdikine bir imza telâkki ettik. Havada uçmak su üzerinde yürümeğe benzemiyor. Onlar muvakkat; hem şahsın kemaline ve ihtiyarına, belki istidraca verilebilir. Doğrudan doğruya hakikate –hususan bu zamanda– hizmet edemiyor.

   Her ne ise, bir küçük mesele münasebetiyle çok konuştum ve çok da israf ettim. Ahbabla fazla konuşmak mergub olduğundan inşaallah bu israf affolur.

Kardeşiniz

Said Nursî