hem fiyatını çıkarabilir, hem başka risalelerin de tab’ına medar olabilir. Halklardan sadaka kabul etmediğim gibi, kitablarımı da sadakalarla tab’ını kabul etmem. Yalnız gayretinizi ve himmetinizi Onuncu Söz gibi, yalnız yanlışsız ve güzelce tab’ına ve matbaadaki tashihatına sarfediniz. Ve birinci olarak tabettirdiğiniz risalenin masarif-i tab’iyesi ne kadar ise bana bildiriniz. Ben borç eder, para gönderirim.

   Eğer tab’ına muvaffak oldunuz, zatınız pederiniz gibi çok sevdiğiniz Medine-i Münevvere ve Mekke-i Mükerreme ahalisine bir miktar nüsha gönderseniz çok iyi olur. Belki eski hediyelerinizden daha hayırlı hediye hükmüne geçecektir, inşaallah.

                                                                                                                                    اَلْبَاقِى هُوَ الْبَاقِى

Said Nursî

*

بِاسْمِهِ

وَ اِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهٖ

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكَاتُهُ

   Gayyur, zeki, ciddi, sıddık, hakiki kardeşlerim Hoca Sabri Efendi, Hafız Ali;

   Bu Cuma günü gündüz, rahatsızlığımdan dolayı biraz yatmıştım. Rüyaya benzer, fakat rüya değil; hayalen gördüm ki, Sabri karşıma çıktı, arkasında Hafız Ali. Sabri bana diyor: “Üstadım, inayat-ı seb’a namıyla beyan edilen büyük inayetler varken Onuncu Sözdeki cüz’î inayete bu kadar ehemmiyet vermenin sebeb ve hikmeti nedir?” dedi çekildi. Sonra kalktım, düşündüm; dedim ki, “Isparta’ya yazdığım mektubu Sabri okumuş veya okuyor, hararetli yazışımdan bana acıyarak benden sual etmek istemiş.” Her ne ise. Ben de Hulûsi’den sonra birinci muhatabım olan Sabri’ye derim ki, Hafız Ali de dinlesin: