Hem insanın vücudu ve cesedi bile onun değildir. Çünkü, kendisinin eser-i sanatı değildir. O vücudu yolda bulmuş, lâkita olarak temellük de etmiş değildir. Kıymeti olmayan şeylerden olduğu için, yere atılmış da insan almış değildir. Ancak o vücud, havi olduğu garib sanat ve acib nakışların şehadetiyle, bir Sâni-i Hakîmin dest-i kudretinden çıkmış kıymettar bir hane olup, insan o hanede emaneten oturur. O vücutta yapılan binlerce tasarrufattan, ancak bir tane insana aittir.

   Ve keza, esbab içerisinde en eşref, en kuvvetli bir ihtiyar sahibi insan iken, ef’al-i ihtiyariye namıyla kendisine mal zannettiği ef’alin ekl, şürb gibi en âdi bir fiilin husûlünde, yüz cüz’ünden ancak bir cüz’ü insana aittir.

   Ve keza, insanın elindeki ihtiyar pek dardır. Havassının en genişi hayal olduğu halde, o hayal akıl ve aklın semerelerini ihata edemez. Bunları, bu kadar büyük iken, nasıl daire-i ihtiyarına idhal edip onlarla iftihar ediyorsun?

   Ve keza, şuurî olmaksızın senin lehine ve aleyhine çok fiiller cereyan etmektedir. O fiiller şuurî oldukları halde şuurun taallûk etmediğinden sabit olur ki, o fiillerin faili bir Sâni-i Zîşuurdur. Ne sen failsin  ve ne senin esbabın... Binaenaleyh, malikiyet davasından vazgeç. Kendini mehasin ve kemalâta masdar olduğunu zannetme. Ve kat’iyen bil ki, senden sana yalnız noksan ve kusur vardır. Çünkü sû-i ihtiyarınla, sana verilen kemalâtı bile tağyir ediyorsun. Senin hanen hükmünde bulunan cesedin bile emanettir. Mehasinin hep mevhubedir; seyyiatın meksubedir. Binaenaleyh,  لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَلاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ اِلاَّ بِاللّٰهِ   de.

   Üçüncü Hastalık: “Gurur”dur.

   Evet, gurur ile insan maddî ve manevî kemalât ve mehasinden mahrum kalır. Eğer gurur saikasıyla başkalarının kemalâtına tenezzül etmeyip kendi kemalâtını kâfi ve yüksek görürse, o insan nakıstır.