Ve keza, kemal-i cemale baliğ olan kemal-i hüsn-ü sanat, resullerin delâletiyle olur.

   Ve keza, rububiyet-i amme, ubudiyet-i külliye ister. Bu da zülcenaheyn resullerin vahdet-i ilâhiyeyi halka ilân etmeleri ile mümkin olur.

   Ve keza, bir hüsün sahibinin isteği olmasa ve bir ayine bulunmazsa ve tarif edici bir şahıs tavassut etmezse, onun hüsnünün görünmesi, gösterilmesi mümkin değildir. Bu da ancak resuller vasıtasıyla olur. Çünkü, resul, ubudiyetiyle Hâlikın hüsnüne ayinedir; risaleti cihetiyle de halka izhar ve ilân eder.

   Ve keza, bir zatın cevahirle, zîkıymet eşya ile dolu hazinelerini açıp halka göstermek ve arzetmekle o zatın kudretini, zenginliğini, saltanatını ilân etmek için ancak o zatın müsaadesiyle ve iradesiyle emir ve tayin edilmiş bir memur lâzımdır. İşte o memur resuldür.

   Arkadaş! Bu sıfatları haiz, bu vazifeleri en mükemmel görebilecek Hazret-i Muhammed aleyhissalâtu vesselâmdan başka âlemde bir şahıs yoktur. En câmi, en kâmil, en fazıl o zattır. Tam tamına teşhir, tebliğ, tarif, tavsif, izhar, ilân eden o zattır.

   Aziz kardeş! “İman-ı billah” ile “Ahirete iman” arasındaki telâzuma geldik. Hazır ol, dinle!

   Bir sultan, itaat edenlere mükâfat ve isyan edenlere de mücazat etmezse, saltanatı inhidama yüz çevirir. Ve keza, bir sultanın sağında lütuf ve merhamet ve solunda kahr ve terbiye lâzımdır. Mükâfat, merhametin iktizasıdır. Terbiye de mücazatı ister. Mükâfat ve mücazat menzilleri ahirettir.

   Ve keza, yüksek bir hikmet ve adalet sahibi olan bir sultan, saltanatının şanını kusurdan saklamak üzere, kendisine iltica edenleri taltif ve hakimiyetinin haşmetini göstermek için milletinin hukukunu muhafaza eder. Bu cihetlerin mühim bir kısmı ahirette olur.

   Ve keza, lebaleb dolu hazinelere malik ve sehavet-i mutlakaya sahip olan bir sultan için umumî ve daimî bir dâr-ı ziyafet lâzımdır. Ve ayrı ayrı ihtiyaç sahiplerinin devam ve bekalarını ister. Bu da ancak ahirette olur.