Münderecat Hakkında

   Bu mühim mecmuanın cümle-i mukaddematından olan bir İ‘lem de:

   “Bu risale, bazı âyat-ı Kur’aniyenin şuhudî bir nevi tefsiridir. Ve ondaki meseleler Kur’an-ı Hakîmin bahçesinden koparılmış çiçeklerdir. Bu risalenin ibaresindeki icmal ve îcaz ve fehmindeki zâhirî müşkilât, sana tevahhuş vermesin. Tekrar tekrar mütalâa et, tâ ki  لَهُ مُلْكُ السَّموَاتِ وَ اْلاَرْضِ  ve emsali tekrarat-ı Kur’aniyenin sırrı sana açılsın."

   Ey kari! Bu mecmuadaki tevhidin bürhanları ve mazharları birbirine ihtiyaç bırakmıyor zannetme. Çünkü, ben her bir bürhana, her bir makam-ı mahsusta ihtiyaç hissettim. Harekât-ı cihadiyem beni öyle  bir mevkie ilca ediyordu ki, o mevkide, o anda bir kapı açmaya mecbur kalıyordum. Çünkü, o dehşetli anda diğer açık kapılara dönmek müyesser olmuyordu. Hem o seyahat-ı acibede rast geldiğim nurlara delâlet etmek için değil, belki hatırlamak için işaretler koydum. Bazen büyük bir nura bir işaret koyuyordum, ilââhir” diye ne kadar güzel bir mukaddemeyi ve bir hülâsayı –bu mecmua– adeta şifre gibi bir anahtarı kari’lerine takdim ediyor.

* * *

   Bu Mesnevî-i Nuriye’deki risalelerin isimleri Reşhalar, Katre, Hubab, Habbe şeklinde gidiyor. Eğer Katre Risalesinin âhirinde merhum Şeyh Safvet Efendi’nin yazdığı gibi, her bir risaleye bir takriz yazılsa idi, o merhumun, “Bu bir katre değil bir bahirdir” dediği gibi biz de derdik:

   “O bir lem’a değil, bir şemstir. O bir reşha değil, bir bahirdir. O bir zühre değil, bir cinandır. O bir hubab değil bir ummandır.”