ve tasdik ediyor. Çünkü, dini, bütün dinlerin esasatına câmidir. Ve bütün evliyanın başıdır, şems-i risaletiyle onları terbiye ve tenvir ediyor.

   O zat (a.s.m.) öyle bir kutup ve nokta-i merkeziyedir ki, onun halka-i zikrinde bulunan bütün enbiya-i ahyar, ebrar-ı sadıkîn onun gelmesine müttefik ve kelâm-ı nutkuyla natıktırlar. Ve öyle bir şecere-i nuraniyedir ki, damar ve kökleri enbiyanın esasat-ı semaviyesidir. Dal ve budakları, evliyanın maarif-i ilhamiyesidir.

   Bu itibarla, herhangi bir davayı iddia etmiş ise, bütün enbiya mucizelerine istinaden ve bütün evliya kerametlerine müsteniden ona şehadet etmişlerdir. Evet, bütün davalarının tasdiklerini iş’ar eden, bütün kâmillerin hatem ve mühürleri vardır. Ezcümle:

   O zatın (a.s.m.) davalarından biri “Tevhid”dir. Bu davayı tasrih ve ifade eden  لاَ اِلهَ اِلاَّ اللّهُ  kelime-i mübarekesidir. O zatın halka-i din ve zikrine giren bütün geçmiş ve gelecek insanlar o kelime-i mukaddeseyi rükn-ü iman ve vird-i zeban etmişlerdir. Demek, o davanın hak ve hakikat olduğuna kanaat ve itminan ve iz’anları hasıl olmuş ki, zaman ve mekâna şamil bir tarzda, o kelime-i mübareke, meşrepleri, meslekleri, an’aneleri mütehalif, mütebayin insanların ağızlarında Mevlevîler gibi semavî deveran ve cevelan ediyor.

   Binaenaleyh, gayr-i mütenahî şahidlerin tasdikiyle hak ve hakkaniyeti tahakkuk eden bir davaya, hiçbir vehmin haddi değildir ki, ona dest-i itirazı uzatabilsin!

   İKİNCİ REŞHA: Arkadaş! Tevhidi ispat ve nev-i beşeri irşad eden o nuranî bürhan; biri sağında diğeri solunda, biri mütevatir diğeri mecma-ı aleyh bulunan nübüvvet ve velayetle mücehhezdir. Ve aynı zamanda, irhasat denilen kable’n-nübüvvet kendisinden zuhur eden harika hâllerin rumuzatıyla ve kütüb-ü semaviyenin beşaratıyla ve hevatif denilen –gaipten verilen– tebşirat-ı müteaddide ile musaddaktır.