azim meselelere dair malûmat ita eden ve seni manevî perişaniyetlerden, dalâletlerden kurtarıp kesretten vahdete doğru yol gösteren ve hayat-ı ebediyeye imanla maü’l-hayatı sana içirtmekle firak ve ayrılmak ateşlerinden kurtaran ve Hâlikın marziyatını, metalibini tarif eden ve Sultan-ı Ezel ve Ebedin muhaberesine tercümanlık yapan resul-i Rahmanı dinlemeye ve o muhbir-i sadıka iman ile teslim olmaya mâni olan nefsin heva ve hevesini terketmiyorsun!

   İ’lem eyyühe’l-aziz! Görüyoruz ki: Sâni-i Hakîm, kemal-i hikmetiyle pek âdi şeylerden pek harika mucize-i mensucat yapıyor. Ve keza, abesiyet ve israfa mahal bırakılmamak üzere, bir ferdi envaen vazifeler ile tavzif ediyor. Hatta insanın başında, insanın muvazzaf olduğu vazifeleri görmek için her vazifeye göre birer tırnak kadar maddî bir şeyin bulunması icab etseydi, bir başın Cebel-i Tûr büyüklüğünde olması lâzım gelirdi ki, ashab-ı vezaife yer olsun.

   Ve keza, lisan sair vezaifiyle beraber erzak hazinesine ve kudretin matbahında pişirilen bütün taamlara müfettiştir. Ve bütün taamların tatlarını yakîn eden, bilen bir ehl-i vukuftur.

   İşte bu faaliyet-i hakîmiyeden anlaşılıyor ki; zamanın seyliyle beraber gelip geçen eşya-yı seyyaleden ve geçen günlerden, senelerden, asırlardan, leyl ve neharın takallübü ile pek çok mensucat-ı gaybiye ve uhreviye yapılmaktadır. Evet, âlemin fihristesi hükmünde olan insan fabrikasında dokunan mensucat o hakikatı tenvir eder. Öyle ise, bu fani dünyada mevt, fena, devair-i gaybiyede safi bir bekaya intikal ederek baki kalır. Evet, rivayetlerde vardır ki: İnsanın ömür dakikaları insana avdet ederler. Ya gafletle muzlim olarak gelirler veya hasenat-ı muzîe ile avdet ederler.