Üçüncü Basamak: Semavatta devam ile cereyan eden sükûn, sükût, nizam, intizam, ıttıraddan hissedildiğine nazaran, semavat ehli, arz sakinleri gibi değildirler. Evet arzda bulunan nifak, şikak, ihtilâf, ezdadın içtimaı, hayır ve şerrin ihtilâtı gibi şeyler semavatta yoktur. Bu sayede semavatta nizam ve intizamı bozacak bir hâl yoktur. Sakinleri, verilen emirlere kemal-i itaatle imtisal ediyorlar.

   Dördüncü Basamak: Cenab-ı Hakkın, iktizaları, hükümleri mütegayir bazı esmaları vardır. Meselâ, Bedir gibi bazı gazalarda ashab-ı kirama yardım etmek üzere küffar ile muharebe etmek için melâikenin semadan inzalini iktiza eden ismi, melâike ile şeyatin –yani semavî olan ahyar ile arzî eşrar– arasında muharebenin vukuunu istib’ad değil, iktiza eder. Evet, Cenab-ı Hak melâikeye bildirmeksizin şeytanları def veya ihlâk edebilir. Fakat satvet ve haşmetinin iktizası üzerine, bu kabil mücazatın müstahaklarına ilân ve teşhiri azametine lâyıktır.

   Beşinci Basamak: Ruhanilerin ahyarı semada bulunduklarından, eşrarı da letafetlerine güvenerek onları takliden iltihak etmek istediklerinde, ehl-i sema, onları şeraretleri için kabul etmeyerek defediyorlar. Maahaza, bu gibi manevî mübarezeleri âlem-i şehadete, bilhassa vazifesi şehadet ve müşahede olan insana ilân ve teşhirine recm-i nücum alâmet ve nişan kılınmıştır.

   Altıncı Basamak: Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan, nev-i beşeri itaate irşad, isyandan zecr ve menetmek üzere kullandığı üslûb-u âlisine bak:

يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَاْلاِنْسِ اِنِ اسْتَطَعْتُمْ اَنْ تَنْفُذُوا مِنْ اَقْطَارِ السَّمٰوَاتِ وَاْلاَرْضِ فَانْفُذُوا لاَ تَنْفُذُونَ اِلاَّ بِسُلْطَانٍ

   Yani:“Ey ins ve cin cemaati! Mülkümden hariç bir memlekete çıkıp kurtulmak için semavat ve arzın aktarından çıkmaya kuvvetiniz varsa çıkınız. Amma ancak bir sultanla çıkarsınız.”