Bu sırra binaendir ki, şeriatça bazı savtlar helal, bazıları da haram kılınmıştır. Evet, ulvî hüzünleri, rabbanî aşkları iras eden sesler helaldir; yetimane hüzünleri, nefsanî şehevatı tahrik eden sesler haramdır. Şeriatın tayin etmediği kısım ise, senin ruhuna, vicdanına yaptığı tesire göre hüküm alır. 

    وَعَلٰۤى اَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ :  Bu cümle ile rü’yete, yani göze ait büyük bir nimet-i basariyenin küfür ile kaybolduğuna işaret edilmiştir. Zira, gözün nuru, nur-u imanla ışıklanırsa ve kavileşirse, bütün kâinat gül ve reyhanlar ile müzeyyen bir cennet şeklinde görünür. Gözün göz bebeği de, bal arısı gibi, bütün kâinat safhalarında menkuş gül ve çiçek gibi delillerinden, bürhanlarından alacağı ibret, fikret, ünsiyet gibi usare ve şıralarından vicdanda o tatlı imanlı balları yapar. Eğer o göz küfür zulmetiyle kör olursa, dünya, genişliğiyle beraber bir hapishane şekline girer, bütün hakaik-i kevniye, nazarından gizlenir, kâinat ondan tevahhuş eder, kalbi ahzan ve ekdar ile dolar. 

    وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ   cümlesiyle, küfür şeceresinin ahirete ait zakkum gibi semeresine işaret edilmiştir.   لاَيُؤْمِنُونَ   kelimesi ise, inzar ile adem-i inzar arasındaki müsavata nassederek,   سَوَاءٌ   kelimesine tekiddir.

                                                                                   * * *