وَاُولٰۤئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ   : Bu cümledeki nüktelerin mehazları:

   1. ( و  ) ile atıf,

   2.   اُولٰۤئِكَ  ’nin tekrarı.

   3. Zamirü’l-fasl olan   هُمْ

   4.   اَلْ   edatı.

   5. Felah yollarının adem-i zikriyle   مُفْلِحُونَ   ’nin âmm ve mutlak bırakılması gibi “Beş Mehaz”dan ibarettir.

     Birincisi: ( و ) ile yapılan atıf, her iki cümle arasında bulunan münasebete binaen yapılmıştır. Zira birinci   اُولٰۤئِكَ   saadet-i âcile  عَاجِلَهُ  olan hidayet semeresine işarettir. İkinci   اُولٰۤئِكَ   hidayetin semere-i âcilesine   اٰجِلَهُ   işarettir.

   Evet, her bir   اُولٰۤئِكَ    mâkabline bir fezleke, bir icmaldir. Fakat erkân-ı İslâmiye mehaz tutulmakla, birinci  اُولٰۤئِكَ  ’yi, birinci   وَالَّذِينَ  ’ye rabtı ve ikincisinin de ümmi mü’minlere tahsisi ve keza erkân-ı imaniye ile yakîn mehaz tutulmakla ikinci  اُولٰۤئِكَ   ’yi ikinci  وَالَّذِينَ  ’ye rabtı ve ikisinin de ehl-i kitab mü’minlere ircaı daha evlâdır.

   İkincisi:   اُولٰۤئِكَ  ’nin tekrarı, her iki saadetin gerek hidayete, gerek onların medih ve senalarına müstakil ve ayrı ayrı gayeler ve sebepler olduklarına işarettir. Fakat ikinci   اُولٰۤئِكَ  ’nin hükmüyle beraber, birinci   اُولٰۤئِكَ  ’ye işareti daha evlâdır.