اُولٰۤئِكَ عَلٰى هُدًى مِنْ رَبِّهِمْ   : Bu cümledeki nüktelere işaret eden mehazlar şunlardır:

   1. Evvelki cümle ile bu cümlenin nazmı.

   2.   اُولٰۤئِكَ    ile işaret-i hissiye.

   3.   اُولٰۤئِكَ   ’deki uzaklık.

   4.   عَلٰى   ’daki ulviyet.

   5.   هُدًى   ’deki tenkir.

   6.   مِنْ

   7.   رَبِّهِمْ   ’deki terbiyeden ibaret yedi mehazdır.

   Birincisi: Bu cümleyi mâkabliyle bağlayan münasebetlerdir.

   Birinci münasebet: Bu cümle mâkablinden neş’et eden üç suale cevaptır.

   Birincisi: Hidayetten neş’et eden o güzel vasıfları lâbis olarak hidayet tahtı üstünde oturan o şahısları görmek isteyen sâile cevaptır.

   İkincisi: “O adamların hidayete istihkak ve ihtisasları nedendir?” diye sual eden sâmie cevaptır. Yani illet, sebep,   اُولٰۤئِكَ   ile işaret edilen vasıflardır.

   Sual: Sabıkan mezkûr vasıfların tafsilen zikirlerini,   اُولٰۤئِكَ   kelimesindeki icmal daha vazıh bir surette, sebebi gösteriyor?

   Cevap: İcmal, bazen tafsilden daha vazıh olur. Bilhassa matlub birkaç şeyden mürekkeb olduğu zaman, sâmiin gabaveti veya nisyanı dolayısyla o mürekkebin eczasını mezc etmekle sebebi çıkarmak müşkil olur.