وَبِاْلاٰخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ  : Bu cümledeki kelimelerin arasında bulunan nazm ve nizam:

   1. Bu cümlenin mâkabliyle bağlanmasını ifade eden ( و ) bu rükn-ü imaniyenin burada sarahaten zikredilmesi için âmm olarak zikredilen evvelki cümleden bu cümlenin tahsis lüzumuna binaen atıf yapılmıştır.

   2. Takdimiyle hasrı ifade eden   بِاْلاٰخِرَةِ   kelimesi, bazı ehl-i kitabın iman ettikleri ahiret hakiki bir ahiret olmadığına târizdir. Çünkü, onların   لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ اِلاَّۤ اَيَّامًا مَعْدُودَةً   ayet-i kerimesinin hikâye ettiği gibi, “Cehennem ateşi, bizi daima yakacak değil ya! Ancak birkaç gün yakacaktır”  gibi sözleriyle ve bir cihette lezaiz-i cismaniyeyi nefy ve inkâr ettiklerinden anlaşıldığına göre, bildikleri ahiret, mecazî bir ahiret imiş.

   3. Malum ve ma’hud olan şeye işaret için vaz’ edilen   اَلْ   edatı, bütün kütüb-ü semaviyenin lisanlarında deveran eden ma’hud ahirete işarettir. Veyahut mezkûr delâil-i fıtriye ile akılların gözleri önünde hazır olan ve ahiret ile anılan hakikate işarettir.

   4. Mukadder bulunan neş’enin sıfatına ahiret tabiri, zihinleri neş’e-i ûlâya çevirip, ondan neş’e-i uhraya bil’intikal imkân yolunu göstermek için ihtiyar edilmiştir.

   5. Yakîn ile beraber tasdiki birlikte ifade eden   يُؤْمِنُونَ   kelimesine bedel   يُوقِنُونَ   tabiri, haşir meselesi şek ve şüphelere bir mahşer ve bir mecma olduğu için, tasdikten fazla îkan ve yakîn daha ehemmiyetli olduğuna işarettir. Veya ehl-i kitabın iddia ettikleri iman yakînden hâli olduğundan, onların imanı, iman olmadığına işarettir.