Kur’an-ı Azimüşşan burada   وَالْمُؤْمِنُونَ بِالْقُرْاٰنِ   gibi îcazlı ifadeleri terk edip,   وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِمَا اُنْزِلَ اِلَيْكَ   ile itnabı ihtiyar etmiştir. Şu itnab, bu makamı yüksek nükte ve letaifle tezyin etmek için ihtiyar edilmiştir.

   1. Esma-i mevsule ve mübhemeden bulunan   اَلَّذِينَ   burada hükmün medarı ve maksadın esası iman sıfatı olduğuna ve mevsufu ile sair sıfatları iman sıfatına tabi ve altında görünmez bir durumda olduklarına işarettir.

   2. Yalnız zamanların birinde sübutu ifade eden   مُؤْمِنُونَ   kelimesine bedel, fiil sigasıyla   يُؤْمِنُونَ

 tabiri, nüzul ve zuhur tekerrür ettikçe imanın teceddüd ettiğine işarettir.

   3. İbhamı ifade eden  ( مَا ) , iman-ı icmalînin kâfi geldiğine ve imanın hadis gibi bâtınî ve Kur’an gibi zâhirî vahiylere şamil olduğuna işarettir.

   4.   اُنْزِلَ  , maddesi itibariyle; Kur’an’a iman, Kur’an’ın Allah’tan nüzulüne iman demek olduğunu gösteriyor. Kezalik, Allah’a iman, Allah’ın vücuduna iman, ahirete iman, ahiretin gelmesine iman demektir.

   5.   اُنْزِلَ  , maziye delâlet eden heyeti itibariyle, henüz nazil olmayanın nüzulü, nazil olanın nüzulü kadar muhakkak olduğuna işarettir. Maahaza,   يُؤْمِنُونَ  ’deki istikbal,   اُنْزِلَ  ’nin maziliğinden neş’et eden noksanı telafi eder. Yani henüz nazil olmayan kısım   اُنْزِلَ  ’nin şümulü dahilinde değilse de,   يُؤْمِنُونَ  ’nin şümulü altındadır. Bu tenzil meselesi, Kur’an’ın çok yerlerinde vuku bulmuştur. Bazan mazi, istikbale misafir gider; bazen de muzari, mazinin memleketine gelir. Bunda, çok lâtif bir belâgat vardır. Şöyle ki:

   Bir adam, kendisine göre henüz geçmemiş bir şeyi maziye delâlet eden bir siga ile işittiği zaman, zihni heyecana gelir, ayılır; anlar ki, muhatap yalnız o değildir. Belki, arkasında muhtelif mesafelerde pek çok ayrı ayrı taifeler,