Arkadaş! Namaz, kul ile Allah arasında yüksek bir nisbet ve ulvi bir münasebet ve nezih bir hizmettir ki, her ruhu celb ve cezb etmek namazın şe’nindendir. Namazın erkânı –Fütuhat-ı Mekkiye’nin şerh ettiği gibi– öyle esrarı havidir ki, her vicdanın muhabbetini celb etmek, namazın şe’nindendir. Namaz, Hâlik-ı Zülcelâl tarafından, her yirmi dört saat zarfında tayin edilen vakitlerde, manevî huzuruna yapılan bir davettir. Bu davetin şe’nindendir ki, her kalb, kemal-i şevk ve iştiyakla icabet etsin ve miracvari olan o yüksek münacata mazhar olsun.

   Namaz, kalblerde azamet-i ilâhiyeyi tesbit ve idame ve akılları ona tevcih ettirmekle adalet-i ilâhiyenin kanununa itaat ve nizam-ı rabbanîye imtisal ettirmek için, yegâne ilâhî bir vesiledir. Zaten insan, medeni olduğu cihetle, şahsî ve içtimaî hayatını kurtarmak için, o kanun-u ilâhiye muhtaçtır. O vesileye müraat etmeyen veya tenbellikle namazı terk eden veyahut kıymetini bilmeyen, ne kadar cahil, ne derece hasir, ne kadar zararlı olduğunu bilahare anlar, ama iş işten geçer. 

    وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ :  Bu kelâmın mâkabliyle nazmını icab ettiren münasebet ise; namaz,   عِمَادُ الدِّينِ  ,yani dinin direği ve kıvamı olduğu gibi, zekât da İslâmın kantarası, yani köprüsüdür. Demek, birisi dini, diğeri asayişi muhafaza eden ilâhî iki esastırlar, bunun için birbiriyle bağlanmışlardır.

   Zekât ile sadakanın lâyık oldukları mevkilerini bulmak için birkaç şart vardır:

   1. Sadakayı vermekte israf olmaması,

   2. Başkasından alıp başkasına vermek suretiyle halkın malından olmayıp, kendi malından olması.

   3. Minnetle in’amın bozulmaması,

   4. Fakir olmak korkusuyla sadakanın terk edilmemesi,

   5. Sadakanın yalnız mala ve paraya münhasır olmadığı bilinmesiyle; ilim, fikir, kuvvet, amel gibi şeylerde de muhtaç olanlara sadakanın verilmesi.