3.   هُدًى لِلْمُتَّقِينَ  : Yani, tarik-i müstakime irşad eder. Öyle ise yakîniyattandır. Öyle ise, mümtazdır. Öyle ise mu’cizdir.

   Ey arkadaş!   هُدًى لِلْمُتَّقِينَ   cümlesindeki nur-u belâgat ve hüsn-ü kelâm dört noktadan tezahür etmiştir.

   1. Bu cümlede mübteda mahzuftur. Bu hazf, cümleyi teşkil eden mübteda ile haber arasındaki ittihad öyle bir dereceye varmış ki, sanki mübteda hazf olmayıp haberin içerisine girmiş. Haricen ikisi müttehid oldukları gibi, zihnen de müttehid olduklarına işarettir.

   2.   هَادِى   yerinde   هُدًى  , yani ism-i fail mevkiinde masdarın kullanılması, tecessüm eden nur-u hidayetten cevher-i Kur’an’ın husule geldiğine işarettir.

   3.   هُدًى   ’deki tenvin-i tenkirden anlaşılıyor ki, hidayet-i Kur’an öyle ince bir dereceye varmıştır ki, hakikati idrak edilemez. Ve öyle geniş bir sahayı işgal etmiştir ki, ihatası ilmen kabil değildir. Çünkü, marifenin zıddı olan nekre, ya şiddet-i hafâdan olur veya kesret-i zuhurdan neş’et eder. Buna binaendir ki, “Tenkir, bazen tahkiri, bazen tazimi ifade eder” denilmiştir.

   4. Müteaddit kelimelere bedel ism-i fail sigasiyle ihtiyar edilen   مُتَّقِينَ   kelimesi ile yapılan îcaz, hidayetin semeresine ve tesirine işaret olduğu gibi, hidayetin vücuduna da bir delil-i innîdir.

   Sual: Gayet mahdut, az birkaç noktadan, beşerin takatinden hariç denilen i’cazın doğması ihtimali var mıdır?

   Cevap: Maddî ve manevî her şeyde, yardımın ve içtimaın büyük kuvvet ve tesiri vardır. Evet, in’ikas sırrıyla, üç şeyin hüsnü içtima ederse beş olur, beş içtima ederse on olur, on içtima ederse kırk olur. Çünkü, her şeyde bir nevi in’ikas ve bir nevi temessül vardır. Nasıl ki, birbirine mukabil tutulan iki ayinede çok ayineler görünüyor; kezalik, iki-üç nükte veya iki-üç hüsn içtima ettikleri zaman, pek çok nükteler, pek çok hüsünler tevellüd eder.