diye varid olan mukadder sual,   اِهْدِنَا   ile cevaplandırılmıştır.   اِهْدِنَا   ile istenilen şeylerin ayrı ayrı ve müteaddit olması,  اِ هْدِنَا   manasının da ayrı ayrı ve müteaddit olmasını icab eder. Sanki,  اِهْدِنَا    dört masdardan müştaktır. Mesela, bir mümin hidayeti isterse,  اِهْدِنَا  sebat ve devam manasını ifade eder. Zengin olan isterse, ziyade manasını; fakir olan isterse, itâ manasını; zaif olan isterse, iane ve tevfik manasını ifade eder. Ve keza, “Her şeyi halk ve hidayet etmiştir” manasında bulunan  وَخَلَقَ كُلَّ شَىْءٍ وَهَدٰى    hükmünce, zâhirî ve bâtınî duygular, âfakî ve haricî deliller, enfüsî ve dahilî bürhanlar, peygamberlerin irsaliyle, kitabların inzali gibi vasıtalar itibariyle de hidayetin manası taaddüd eder.

   İhtar: En büyük hidayet, hicabın kaldırılmasıyla hakkı hak, bâtılı bâtıl göstermektir. 

    اَللّٰهُمَّ اَرِنَا الْحَقَّ حَقًّا وَارْزُقْنَا اِتِّبَاعَهُ وَ اَرِنَا الْبَاطِلَ بَاطِلاً وَارْزُقْنَا اِجْتِنَابَهُ.   اٰمِينَ  

    اَلصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ  : Sırat-ı müstakim; şecaat, iffet, hikmetin mezcinden ve hülâsasından hasıl olan adl ve adalete işarettir. Şöyle ki:

   Tagayyür, inkılâb ve felaketlere maruz ve muhtaç şu insan bedeninde iskân edilen ruhun yaşayabilmesi için üç kuvvet ihdas edilmiştir. Bu kuvvetlerin birincisi, menfaatleri celb ve cezb için kuvve-i şeheviye-i behimiyye; ikincisi, zararlı şeyleri def’ için kuvve-i sebuiyye-i gadabiye; üçüncüsü, nef’ ve zararı, iyi ve kötüyü birbirinden temyiz için kuvve-i akliye-i melekiyye’dir.

   Lâkin, insandaki bu kuvvetlere şeriatça bir had ve bir nihayet tayin edilmiş ise de fıtraten tayin edilmemiş olduğundan, bu kuvvetlerin her birisi