Sual:  (  فَاتَّقُوا  ) “İttika” ile “tecennüb”; ikisi de bir manayı ifade ederler. İttikanın tecennübe cihet-i tercihi nedir?

   Cevap: Evet, ittika imana tabidir. Yani, ittika iman olduktan sonra husûle gelir. Tecennübde bu tebaiyet yoktur. Binaenaleyh, ittika kelimesi imanı andırır ve ittika lâfzıyla imana îma ve işaret edilebilir; fakat tecennüb kelimesi bu işi göremez. Bunun içindir ki,   تَجَنَّبُوا  ’ya tercihen   فَاتَّقُوا   ihtiyar ve ikame edilmiştir.

    اَلنَّارُ  : Nârın   اَلْ   ile tarifi, nârın mahudiyet ve malumiyetine işarettir. Çünkü, enbiya-i izamdan işitilmek suretiyle, zihinlerde malumiyeti takarrür etmiştir.

   Sual:   اَلَّتِى   esma-i mevsuledendir. Sılâ, dahil olduğu cümlenin evvelce malum olduğunu iktiza eder. Halbuki sılâsı olan   وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ   evvelce muhataplara malum değilmiş.

Cevap:  نَارً  ... وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ   ayeti bu ayetten evvel nazil olduğuna nazaran muhataplar ondan kesb-i malumat ettiklerine binaen, burada   اَلنَّارُ   ile   اَلَّتِى   arasında tavsif muamelesi yapılmıştır.

    قُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ  : Bu kayıtlardan maksat, tehdittir. Tehditlerin tekid ve teşdid edildiğine binaen, burada   اَلنَّاسُ   elimesiyle tekid edilmiştir;   حِجَارَةٌ   lâfzıyla da teşdid ve tevbih edilmiştir. Şöyle ki:

   “Menfaat, necat ümidiyle taştan mamül mabud ittihaz ettiğiniz sanemler size tazib âleti, yani sizi yandırıp yakan ateşe odun olmuşlardır. Zavallılar! Ne için bunu düşünmüyorsunuz?”