فَاِنْ لَمْ تَفْعَلُوا   Yani, “Tecrübeden sonra bakınız, muarazaya kadir olmadığınız takdirde, acziniz zâhir olur ve muarazayı da yapmış olmazsınız.”

    وَلَنْ تَفْعَلُوا   Yani, “Mazide yapamadığınız gibi, bundan sonra da katiyetle yapamayacaksınız.” Binaenaleyh, “Bizim mazide yapamamamız, istikbalde beşerin yapamamasını istilzam etmez” diye izhar ettikleri o bahaneyi de,   وَلَنْ تَفْعَلُوا   ile defetmiştir ve aynı zamanda üç vecihle i’caza işaret yapmıştır.

   Birinci Vecih: Gaibden haber vermiştir ve ihbar ettiği gibi de muaraza vaki olmamıştır. Bakınız, milyonlarca Arabî kitab vardır ve bütün müellifler, dost olsun düşman olsun, Kur’an’ın üslubunu taklit etmeye fevkalâde müştak oldukları halde, hiçbir müellif, hiçbir kitabında Kur’an-ı Kerim’in üslubunu taklit etmeye muvaffak olamamıştır. Sanki Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan,   نَوْعٌ مُنْحَصِرٌ فِى الشَّخْصِ   yani, bir şahısta inhisar etmiş bir nevi’dir. Binaenaleyh, Kur’an-ı Kerim, ya bütün kitabların altındadır –bu gülünç bir sözdür– veya bütün kitabların fevkinde, fevka’l-küll bir nadiredir.

   İkinci Vecih: Böyle büyük bir davada ve müşkil bir makamda, onların âsablarını tahrik, izzet-i nefislerini kırmak suretiyle, “Yapamayacaksınız!” diye katiyetle verdiği hüküm, onun emin, mutmain, itimatlı olduğuna bir delildir.

   Üçüncü Vecih: Sanki, Kur’an-ı Kerim diyor ki: “Sizler, fesahatin ümerası ve herkesten ziyade fesahate muhtaç olduğunuz halde, muarazaya kadir olamadınız; beşer de Kur’an’ın muarazasına kadir olamaz.” Ve keza, Kur’an’ın neticesi olan İslâmiyete bir nazirenin yapılmasına zaman-ı mazi kadir olmadığı gibi, istikbal zamanı da onun mislinden âciz kalacağına bir işarettir.

فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِى وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ اُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ

Yani, “Kafirlere hazırlanan bir ateşten sakınınız ki, odunu insanlar ile taşlardır.”